تصویر عمل ما به عالم لوح ثبت می شود

علی بن جعفر از برادرش امام کاظم (ع) درباره آیه ” بگو: به من خبر دهید اگر آب ‌هاى [سرزمین] شما در زمین [عمیق] فرو رود، چه کسى مى ‏تواند آب جارى و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟! ” روایت کرد که امام موسی بن جعفر(ع) فرمود : یعنی آنگاه که شخص امام زمان(عج) تان از شما غائب شود چه کسی مقام شامخ امامت را برای شما می آورد؟ [طبعا آوردن امام از فهم و توان شما خارج است با وجود نیازهای فراوانی که به امام دارید.]

عن علی بن جعفر عن اخیه موسی بن جعفر (ع) فی قول الله عزوجل قل ارایتم ان اصبح ماؤکم غورا فمن یاتیکم بماء معین (الملک/30) قال (ع) اذا غاب عنکم امامکم فمن یاتیکم بامام جدید؟

الكافي ج 1 ص340 ح 14 سند صحیح

و قال علیه السلام  شَتَّانَ مَا بَیْنَ عَمَلَیْنِ عَمَلٍ تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَتَبْقَى‏ تَبِعَتُهُ وَعَمَلٍ تَذْهَبُ مَؤُونَتُهُ وَیَبْقَى‏ أَجْرُهُ.
چقدر این دو عمل با هم متفاوتند: عملى که لذتش مى‏رود و عواقب سوء آن باقى مى‏ماند و عملى که زحمتش مى‏رود و اجر و پاداشش باقى است.[۱]

شرح و تفسیر فرق میان این دو کار

امام علیه السلام در این کلام نورانى اشاره به تفاوت اعمال خیرى که مورد رضاى خداست و لذات و هوسرانى‏هاى ناپایدار دنیا کرده مى‏فرماید: «این دو عمل چقدر با هم متفاوتند: عملى که لذتش مى‏رود و عواقب سوء آن باقى مى‏ماند و عملى که زحمتش مى‏رود و اجر و پاداشش باقى است»؛

(شَتَّانَ مَا بَیْنَ عَمَلَیْنِ عَمَلٍ تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَتَبْقَى‏ تَبِعَتُهُ وَعَمَلٍ تَذْهَبُ مَؤُونَتُهُ وَیَبْقَى‏ أَجْرُهُ)

. در میان کارهاى نیک و بد و اعمال حسنه و سیئه- با این‏که هر کدام جنبه مثبت و منفى دارند- این تفاوت آشکار دیده مى‏شود؛ اعمال گناه‏آلود داراى لذتى موقتى و ناپایدار است که به زودى زایل مى‏گردد ولى عواقب بد آن هم در دنیا و هم در آخرت دامان انسان را مى‏گیرد. مثلًا انسانى براى برخوردارى از لذتى آنى به شراب پناه مى‏برد. ممکن است این ماده مخدر ساعتى او را از غم و اندوه تهى کند و در نشئه‏اى لذت‏بخش فرو برد؛ اما به زودى پایان مى‏یابد و آثار سوء آن در تمام اعضاى بدن او تدریجاً ظاهر مى‏شود و در آخرت نیز از شراب طهور بهشتى و نوشیدن آب کوثر محروم مى‏گردد.

ولى به عکس، انسانى که به سراغ بندگى خدا مى‏رود و در میدان جهاد با نفس و جهاد با دشمن حاضر مى‏شود، هر چند با مشکلاتى روبرو مى‏گردد؛ اما این مشکلات تدریحا از بین مى‏رود و اجر و پاداش دنیوى و اخروى آن باقى‏

مى‏ماند. این همان چیزى است که قرآن به آن اشاره کرده مى‏فرماید: «مَا عِنْدَکُمْ یَنفَدُ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ بَاقٍ»؛ آنچه نزد شماست از میان مى‏رود، و آنچه نزد خداست باقى مى‏ماند».[۲]

هوس‏رانى و شهوت‏رانى همچون کف‏هاى روى آب است که‏ «فَیَذْهَبُ جُفَاءً»؛ سرانجام کف‏ها به بیرون پرتاب مى‏شوند»[۳] و اعمال نیک همچون آب زلال که به مصداق‏ «وَأَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِى الْأَرْضِ»؛ ولى آنچه به مردم سود مى‏رساند (/ آب یا فلزّ خاص) در زمین مى‏ماند»[۴] باقى و برقرار خواهد بود.

در خطبه ۱۷۶ نیز این جمله را خواندیم که امام از رسول خدا صلى الله علیه و آله نقل مى‏کند:

«إنَّ الْجَنَّهَ حُفَّتْ بِالْمَکارِهِ وَإِنَّ النّارَ حُفَّتْ بِالشَّهَواتِ‏

؛ بهشت در میان ناراحتى‏ها احاطه شده و دوزخ در میان شهوات».

وَتَبِعَ جِنَازَهً فَسَمِعَ رَجُلًا یَضْحَکُ،

[۱] . سند گفتار حکیمانه:

این گفتار حکمت‏آمیز در ربیع الابرار زمخشرى همانند نهج‏البلاغه آمده ولى در غررالحکم با تفاوت روشنى ذکر شده که نشان مى‏دهد از منبع دیگرى جز نهج‏البلاغه گرفته است.( مصادر نهج‏البلاغه، ج ۴، ص ۱۰۹).

[۲] . نحل، آیه ۹۶٫

[۳] . رعد، آیه ۱۷٫

[۴] . رعد، آیه ۱۷٫
 

«أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَا عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ»

«(ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ) ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻛﺴﻰ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ: ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻛﻮﺗﺎﻫﻴﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻛﺮﺩم ﻭ ﺍﺯ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ (ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻭ) ﺑﻮﺩم!»
?زمر ۵۶

 آری هنگامیکه انسان وارد محشر میشود و نتیجه خلاف کاری ها و آسان گرفتن و شوخی گرفتنِ جدّی ها را برابر خود میبیند، فریادش به “واحسرتا” بلند میشود. حال جَنْبِ اللّٰه به چه معناست؟

 امام کاظم در تفسیرش میفرمایند: جَنْبُ اللّٰه، امیرالمومنین و جانشینان او هستند که مقام والایی دارند تا به آخرین نفر آن ها (حضرت مهدی) برسد.

? تفسیر نمونه، ج ۱۹ ص ۵۱۴
http://l1l.ir/2366
 آیت الله وحیدخراسانی: امام زمان یعنی عصاره تمام انبیا، خدمت به او، کار کردن برایش، نشر مناقبش، گسترش فضائلش، آن هم در عصر غیبتش، گوهری ناشناختست و فردای قیامت در حسرت آنیم که چرا یک قدم بیشتر میتوانستیم و برنداشتیم.
 نیمه شعبان ۱۳۸۹

امام علی (ع):
مَن نَصَبَ نَفسَهُ لِلنّاسِ اِماما فَلیَبدَأ بِتَعلیمِ نَفسِهِ قَبلَ تَعلیمِ غَیرِهِ وَلیَکُن تَدیبُهُ بِسیرَتِهِ قَبلَ تَدیبِهِ بِلِسانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفسِهِ وَ مُؤَدِّبُها اَحَقُّ بِالجلالِ مِن مُعَلِّمِ النّاسِ ومُؤَدِّبِهِم؛

? کسى که خود را پیشواى مردم قرار داده، باید پیش از آموزش دیگران، خود را آموزش دهد و پیش از آن‏که دیگران را با زبان، ادب بیاموزد، باکردارش ادب آموزد و البته آموزش دهنده و ادب‏آموز خود بیش از آموزگار و ادب ‏آموز مردم، شایسته تجلیل است. 

(غرر الحکم، ح ۷۰۱۶)»

اینکه با وجود کالاهای ساخت داخل، باید واردات کالاهای مشابه را ممنوع کرد، موضوع پیچیده‌ای نیست که نتوان آن را درک نمود! کارخانه‌دار داخلی، وقتی اجناس مشابه خارجی را –که معمولاً به خاطر کم‌بودن کیفیت، ارزان‌تر هستند- رقیبی برای تولیدات خود ببیند قطعاً متضرر و دلسرد می‌شود و حتی در مواردی مجبور به کم‌کردن کارگران و یا حتی تعطیلی کارخانه می‌شود.
فقط در چهار ماه ابتدایی سال 96، مقادیر قابل‌توجهی واردات بحث‌برانگیز، صورت گرفته است. طبق آمار رسمی گمرک، از ابتدای امسال تا پایان تیر، ۷۸۱ تن آدامس از امارات، ۵۸۳ تن شکلات از کشورهایی مثل آمریکا وهند، ۳۰۶ تن بیسکویت از کشورهایی مثل مالزی و ویتنام، 179 تن پفیلا ازآلمان و فرانسه، ۲۰۸ تن ویفر از اوکراین و ایتالیا، ۲۴۲۰ تن مربا و ژله از جاهایی مثل کاستاریکا و اکوادور به ارزش میلیاردها تومان وارد کشور شده است.
چنین عملکردی قطعاً به ضرر تولید داخلی خواهد بود و نه‌تنها هیچ سنخیتی بااقتصاد مقاومتی ندارد بلکه باید آن را ذبح اقتصاد مقاومتی به‌پای سود انحصاری حاصل از واردات پفیلا و و آدامس دانست.