همواره فعالین فرهنگی در پاسخ به تعارضِ اولویت بندی میان پرداختن به خود یا ساختن جامعه مشکل داشته اند!

عده ای می گویند که ابتدا باید خودمان را بسازیم تا بعد از آن بتوانیم جامعه را بسازیم! و به دیگران میگویند شما فعلاً بروید در اجتماع که ما خود را بسازیم و برسیم به شما!

این دسته معمولاً با دلایلی نیز خود را قانع می کنند؛ مثلاً می گویند: آقا! خود حضرت امام ره هم قبل از اینکه وارد اجتماع شود، چهـــــــــــل ســــال در غار خود سازی بودند.

و یا خود پیامبر سلام الله علیه که در غار بودند و ابتدا خود سازی کردند که توانستند جامعه را بسازند.

اما همان حضرت امامی را که این دسته از دوستان برای دفاع از خود و شاهد بر درسی عملکرد خود می آورند، دقیقاً عکس این صحبت ها در چند جا موضع گیری کرده اند!

مثلاً؛ در نامه های عرفانی خود به حاج احمد آقا اینطور مینویسند:

“مبادا خود را از #خدمت به جامعه کنار بکشی و گوشه گیر و کَل بر خلق الله باشی، که این از صفات جاهلان … است یا درویشان دکان دار! سیره انبیاء عظام و ائمه اطهار علیهم السلام که سرآمد عارفان بالله و رستگان از هر قید و بندند … و در اجرای عدالت در جهان رنج ها و بُرده و کوشش ها کرده اند، به ما درس می دهند، که اگر چشمِ بینا و گوشِ شنوا داشته باشیم راه گُشایمان خواهد بود،
«مَن أصبَحَ و لَم یَهتِمُ بِامُور المسلمین فَلَیس بمسلم»؛
پسرم نه گوشه گیری صوفیانه دلیل پیوستن به حق است و نه ورود در جامعه و تشکیل حکومت، شاهد گسستن از حق میزان! میزان در اعمال، انگیزه های آنهاست. چه بسا عابد و زاهدی که گرفتار دام ابلیس اند و آن دام گستر[شیطان] با آنچه مناسب اوست چون[مثل] خودبینی و خودخواهی و غرور و حُجب و خود بزرگ بینی و تحقیر خلق الله و شرک خفی و امثال آنها او را از حق دور و به شرک می کشاند. و چه بسا متصدی امور حکومت که با انگیزه الهی به معدن قرب حق نائل می شود. … پس میزان عرفان و حرمان انگیزه است. … پسرم از زیر بار #مسئولیت انسانی که خدمت به حق در صورت خدمت به خلق است، شانه خالی مکن …

پ.ن ۱: این حرف ها و صحبت های مرحوم حضرت امام(ره) شامل حال برخی از طلبه ها هم می شود! که وقتی ازشان می پرسی چرا #تبلیغ نمی روید!؟ چرا در حلقه های #صالیحن مشغول فعالیت نمی شوید!؟ چرا توی #مدارس فعالیت نمی کنید!؟ چرا در #مسجد و #کانون و #پایگاه مشغول فعالیت و کمک به کارهای فرهنگی نمی شوید!؟
در پاسخ همه ی این سؤال ها می گویند؛ ما اول باید خود را بسازیم…

پ.ن ۲: اگر قرار باشد همه بروند توی غار، که کسی دیگر نمی ماند! پس ضمن تهذیب نفس و خودسازی، باید در جامعه نیز حضور داشته و جامعه را نیز بسازیم.