مسئولان هسته‌ای کشورمان می‌گویند حتی اگر آمریکا هم از توافق هسته‌ای عقب‌نشینی کند اما اروپایی‌ها در آن بمانند، ایران احتمالاً باز هم به آن پایبند خواهد بود!
ترجمه این دیدگاه به زبان غیردیپلماتیک و همه‌فهم، آن است که در چالش هسته‌ای با شکم خود محکم به لگد آمریکا می‌کوبیم و حتماً به ملت نیز گزارش می‌دهند که ضربه محکمی به آمریکا زده‌ایم، اما توضیح نمی‌دهند که این ضربه از نوع خودزنی بوده است.

متأسفانه دولتمردان تاکنون نیز درباره برجام گزارش‌هایی از همین دست به ملت داده‌اند؛ به‌عنوان‌مثال بعد از توافق هسته‌ای با صراحت به ملت اعلام کردند: می‌دانید این توافق یعنی چه؟ یعنی تمام قدرت‌های بزرگ جهان در مقابل ایران تسلیم‌شده‌اند!

پایبندی ما به برجام بعد از خروج آمریکا یعنی ما به خاطر پایبندی به برجام علاوه بر انبوه امتیازاتی که داده‌ایم ناچاریم به همه تعهدات دیگر ازجمله بازرسی‌های منحصربه‌فرد و محروم بودن از صنعت هسته‌ای تن بدهیم، چرا؟ چون به برجام پایبندیم! اما آمریکا اولاً نباید به هیچ یک از تعهدات برجامی خود عمل کند چون از برجام خارج ‌شده است و تعهدی ندارد و ثانیاً؛ تمام بدعهدی‌هایی که تاکنون داشته است هم موجه قلمداد می‌شود.

این فرمول در یک‌کلام به معنای زدن چوب حراج بر منافع ملی است؛ پایبندی اروپا به برجام در صورت خروج آمریکا به شوخی شبیه است چون تحریم‌های اساسی از جانب آمریکاست و خود آقایان بارها تأکید کرده‌اند که اروپایی‌ها از ترس جریمه آمریکا حاضر به تبادل تجاری با ما نیستند. همین هفته قبل فرانسوی‌ها پیشنهاد «مکمل برجام» را دادند تا محدودیت برنامه موشکی کشورمان هم در برجام گنجانده شود.

این فرمول با کدام عقل سلیم قابل توجیه است؟ این فرمول در یک‌کلام به معنای چوب حراج بر منافع ملی است و به هیچ‌کس هم اجازه نقد و اظهارنظر نمی‌دهند. متأسفانه صدا و سیما هم با تریبون یک‌طرفه‌ای که در اختیار آقایان می‌گذارد مانع روشن شدن و تبیین حقایق برای مردم می‌شود که به نظر می‌رسد از بیم قطع بودجه باشد و باید برای آن فکر اساسی کرد که خارج کردن بودجه صدا و سیما از اختیار دولت تنها راه ممکن است.
حسین شریعتمداری