انبیا برای اصلاح روح زندگی آمده‌اند نه برای اصلاح ابزار زندگی. انبیا آدم می‌سازند و دیگران ابزار به دست آدم‌ها می‌‏دهند. پس اول باید مردم آدم شوند، بعد ابزار به دستشان داده شود وگرنه تیغ دادن در کف زنگی مست خواهد بود.

بنابراین نه تنها باید گفت «ملا شدن چه آسان، آدم شدن چه مشکل»، بلکه همه چیز شدن نسبت به آدم شدن آسان است. صنعتگر شدن، خطاط شدن، شاعر شدن، تاجر شدن، ثروتمند شدن، قهرمان شدن و … چه آسان، آدم شدن چه مشکل.

انبیا آن مشکل‌ترین کارهای «آسان‌نما» که هیچ به چشم نمی‌آید و همه مردم خودشان را واجد آن می‏‌دانند، به عهده گرفته‌‏اند.

یادداشت‌های استاد مطهری، ج۸، ص۳۲۳