وقتی کودکان برای روز اول پیش دبستانی آماده می‌شوند، اغلب احساس هیجان زیادی دارند. بالاخره بزرگ شدند و می‌خواهند به مدرسه بروند. پیش دبستانی سنی هست که کودک مستقل می‌شود و مفهوم نگرانی و ترس هردو وجود دارد. با درک اینکه شخصی برای خودش هست، با خواسته‌ها و نیازهایی که از شما جدا هستند، این درک را ایجاد می‌کنید که همیشه شما در کنار او نیستید. رفتن به پیش دبستانی این داستان را خیلی شفاف‌تر می‌کند و باعث می‌شود کودک‌تان از اینکه شما اجازه می‌دهید از شما جدا شود، نگران شود. این حس را بعنوان اضطراب جدایی نام می‌بریم.

از طرفی دیگر والدین هم از این جدایی دچار نگرانی می‌شوند.یک طرف کودکی داریم که منتظر رویارویی با تجربه جدید هست و طرف دیگر والدینی داریم که خودشان هم از جدا شدن از کودک‌شان نگران هستند و این نگرانی را به کودک منتقل می‌کنند. اگر شما نسبت به رفتن کودک به پیش دبستانی خوش بین، آرام و مثبت اندیش باشید، کودک شما هم همینطور خواهد بود.

برای به حداقل رساندن اضطراب جدایی در کودکان به چند نکته در ادامه اشاره می‌کنیم:
در انتخاب مدرسه یا مهدکودک دقت کنید.خوب همه جوانب را بررسی کنید و مطمئن باشید که محیط مدرسه همانطوری که کودک شما دوست دارد، هست.اگر شما نسبت به انتخاب مناسب مدرسه احساس اطمینان داشته باشید، این حس به کودک شما هم سرایت می‌کند.برای همین خوب تحقیق کنید و مدرسه مناسبی مطابق با نیازها و انتظارات انتخاب کنید.

از چند هفته پیش تاریخ روز شروع پیش دبستانی را در تقویم علامت بزنید. روز شماری کنید تا به این روز برسید. هیجان زیادی نشان دهید و کلی برنامه با کودک‌تان برای این روز خاص از قبل تدارک ببینید. مانند یک صبحانه مخصوص برای آنروز یا یک ظرف ناهار متفاوت مخصوص روز اول شروع پیش دبستانی آماده کنید.

قرار با بچه های کلاس بگذارید. اگر توانستید در همسایگی کودکانی را پیدا کنید که با کودک شما در یک کلاس هستند، بعضی روزها با هم پارک یا در منزل قرار بگذارید تا بچه‌ها با هم بازی کنند و بیشتر با هم آشنا شوند. بعد از باز شدن مدرسه هم این قرارها را بعد از تعطیلی مدرسه یا در روزهای آخر هفته تکرار کنید.

در مورد هر چیزی ما هر چه بیشتر بدانیم، کمتر نگران می‌شویم. برای همین قبل از روز اول مدرسه بارها کودک‌تان را به مدرسه ببرید، حیاط مدرسه را ببیند، اطراف کلاس را سر بزند، با معلم کلاسش قرار ملاقات بگذارید، دستشویی را نشان دهید و غیره. زمانهایی را اختصاص دهید و با هم در حیاط مدرسه بازی کنید. خیابانهای اطراف مدرسه قدم بزنید و به کودک‌تان بگویید که این تجربه جدید و شروع مدرسه رفتن چقدر هیجان انگیز هست.

سوالات کودک را پاسخ دهید.کودک‌تان را خاطر جمع کنید که هر سوالی در مورد مدرسه داشته باشد، شما با صداقت جواب می‌دهید. اگر هم ندانید سعی می‌کنید جوابش را پیدا کنید. اگر نگران بود که چطور دوست پیدا می‌کند و یا چطور با معلمش صحبت کند با بازی‌های نمایشی این صحنه‌ها را تمرین کنید. جملات ساده‌ای به او یاد بدهید مانند اینکه ” میشه با هم بازی کنیم؟” و “‌میشه من بروم دستشویی؟”…

هم صحبتی داشته باشید. فرصتهایی در اختیار کودک قرار بدهید تا در مورد احساسش نسبت به مدرسه رفتن با شما صحبت کند. سعی نکنید این اضطراب را به او تلقین کنید. مثلا با پرسیدن سوالهایی مانند اینکه” آیا از اینکه مدرسه می‌خواهی بروی، نگران هستی؟” این نگرانی را در او ایجاد نکنید. اگر هم بعد از بررسی متوجه شدید که کودک‌تان دچار اضطراب جدایی هست و نگرانی‌هایی دارد که نمی‌تواند آنها را با شما در میان بگذارد، پس شروع صحبت را با این پرسش داشته باشید، ” به نظرت فکر می‌کنی مدرسه جدید چطوری هست؟”.. سعی کنید متوجه شوید که نگران چی هست و با او همدردی کنید. اجازه بدهید اینطور فکر کند که احساساتش کاملا طبیعی و نرمال هست. در مورد خاطرات خودتان وقتی کودک بودید و روز اول مدرسه خودتان با هم صحبت کنید. اینکه روز اول شما چطور بودید و چطور بعد از چند روز همه چیز خوب و مرتب شد.

دلتنگی طبیعی هست. اگر کودک‌ شما دلیل بی‌میلی برای مدرسه رفتن دلتنگی شما عنوان کرد، شما هم در جواب بگویید، ” منم دلم برات تنگ میشه ولی من خیلی خوشحالم که قراره در مدرسه کارهای جدید انجام بدهی و منتظر هستم تا برگردی خانه و همه اتفاقات جالبی که برات افتاده را برای من تعریف کنی.”

زمان خداحافظی کوتاه باشد.وقتی کودک‌تان را به مدرسه یا مهد می‌رسانید، زمان توقف را خیلی کوتاه کنید. آرام باشید، کودک را بغل کنید و

بگویید، “دوستت دارم، می‌دانم که امروز روز خوبی برات هست، من ساعت یک می‌آیم عقبت، خداحافظ.”.. لبخند بزنید و محیط را ترک کنید.خیلی جدی و با ثبات باشید. حتما از قبل کودک را در جریان برنامه قرار دهید تا برای این جدایی آماده باشد.

به هیچ وجه برای ترک مدرسه مردد نباشید. این احتمال را بدهید که ممکن باشد کودک شما گریه کند و یا آشفته شود ولی معلم مدرسه همه امور را در دست می‌گیرد و می‌داند که این مسئله را چطور حل کند. هر چه زمان خداحافظی طولانی‌تر باشد، همه چیز سخت‌تر می‌شود و زمان عادت کردن کودک به شرایط جدید طولانی‌تر می‌شود. اگر بعد از خداحافظی کودک شما شروع به گریه کند و شما مجدد برگردید در واقع به او یاد می‌دهید که گریه تو مانع رفتن من هست. لذا هر روز صبح این داستان تکرار می‌شود.

کوچکترین نگرانی شما در کودک تاثیر دارد.کودکان تحت تاثیر نگرانی شما قرار می‌گیرند. پس علاوه بر آماده کردن کودک برای ورود به مدرسه شما باید خودتان را هم آماده کنید. تمرین کنید که چه باید بگویید و چه عکس‌العملی داشته باشید. اگر احساس کردید که می‌خواهید، گریه کنید و این جدایی برایتان سخت هست تا زمانیکه با هم هستید خودتان را خوب نشان دهید زیرا در حالتی که کودک اضظراب را در شما احساس کند، به شما چسبیده و شروع به گریه و زاری می‌کند.

حتما سر ساعتی که قول دادید، دنبال کودک بروید. این خوش قولی کمک می‌کند تا در روزهای بعد اعتماد کودک بیشتر شود و مطمئن باشد که شما همانطور که گفته‌اید سر ساعت عقب او می‌روید. در راه برگشت در مورد روزش از او سوال کنید . بر روی نکات مثبت تمرکز کنید. بگویید که چقدر بهش افتخار می‌کنید و از اینکه فردا دوباره به مدرسه برگردد شما کلی هیجان دارید.

صبر داشته باشید. خودتان را برای صبح‌های سخت برای چند روز و یا حتی چند هفته آینده آماده کنید. مدام به خودتان بگویید که این روزها تمام می‌شوند و سازگار، آرام و خوش بین باشید. این چند روز را جدی باشید تا کودک شما به این برنامه روتین عادت کند و روزهای بعد جدایی برایش آسانتر باشد.

اضطراب جدایی برای دوران پیش دبستانی خیلی رایج هست. خصوصا در روزهای اول مدرسه این موضوع دیده می‌شود.کودکان نگرانی و اضطراب جدایی را به شکل‌های مختلفی نشان می‌دهند. یک کودک ممکن هست موقع لباس پوشیدن و آماده شدن برای مدرسه اوقات تلخی کند، یا با معلم بدرفتاری کند، مدام به شما بچسبد و خیلی نشانه‌های دیگر داشته باشد. هر کودکی در اضطراب جدایی و موقعیتهای جدید رفتار متفاوتی دارد. شاید یک کودک خیلی راحت با شرایط جدید هماهنگ شود( به این معنی نیست که شما را دوست ندارد و یا دلش برای شما تنگ نمی‌شود) و یا کودک دیگری زمان طولانی به این شرایط عادت کند.

 
اگر شما بتوانید چه در خانه و یا مدرسه به خوبی اوضاع را مدیریت کنید و با شرایط پیش آمده سازگاری کنید، کودک شما طبیعتا با این روند تنها ماندن در پیش دبستانی کنار خواهد آمد و عادت می‌کند