تصویر عمل ما به عالم لوح ثبت می شود

بنده یک درسی را از یک استادی گرفتم یک زمانی؛ می گفتند که وقتی خدا چیزی پیش پایت قرار می دهد، از آن فرار نکن، نگاهش می کنی می بینی کار است. خب، این را رد می کنی، موضوع دوم را هم خدا قرار می دهد؛ می گویی کار است وقت آدم را می گیرد، از این هم عبور می کنی؛ اما دقت کن از هر کدام که عبور می کنی موضوع بعدی سخت تر از قبلی است. می دانی راحت ترین کار چیست؟ آدم بمیرد! زحمتی که نکشیده! دنیا زحمت دارد، ولی موضوع این است که در همان بخش اول انسان وارد بشود و وظیفه اش را انجام بدهد و البته ناملایمات ممکن است داشته باشد، فشار داشته باشد.

اگر ما بر منطق آسایش دنیا بخواهیم حرکت بکنیم، عقل می گوید نباید با اباعبدالله همراهی بکنیم. عقل به ما می گوید خانم های خاندان حسین صلوات الله علیه اشتباه کردند نعوذ بالله. تکلیف از اول روشن است. چرا باید در مسیری بروند که شهید هم نمی شوند، اسیر می شوند، پیوسته دارند تحقیر می شوند، چرا؟ امام ضمن این که آنها دارند اذیت می شوند زاویه ای از نگاه را باز می کند که در آن زاویه از نگاه شما می بینی او دارد لذت می برد.

خدا مرحوم آیت الله حق شناس را رحمت کند؛ فکر می کنم حدود سال ۷۷ یا ۷۸ بود؛ ایشان می فرمود که در بستر بودم حضرت تشریف آوردند یک نامه به من نشان دادند، فرمودند این پرونده ی شما تا آخر عمرت هست، نگاه بکن. ایشان می گفت نگاه کردم دیدم هرچی هست بیماری و درد است. من همین طوری در حالت معمول هزارتا مشکل دارم، این تا آخر عمر! خیلی سخت است. بعد ایشان می فرمودند که حضرت فرمودند قبول داری این طوری برویم جلو؟ گفت یک نگاه کردم گفت بله آقا! هرچی شما بگویی قبول دارم! از سال ۷۸ تا ۸۶ – هشت سال – که این ماجرا اتفاق افتاد، دیگر ایشان روی خوش ندید…

عزیزان! امام ما در سخت ترین صحنه وارد شد که بگوید شیعه! شما اگر شیعه ای بار حرکتِ بر زمین مانده گذشتگانت را به دوش بکش، بر مسیر من حرکت کن. صحنه شما که از صحنه ما سخت تر نیست. بار را به دوش بکش، برای خودت به این دنیا نیامدی. الدُّنيا سِجنُ المُؤمِن، دنیا، دوران سختی است، اگر کیف کردی، آن استثنا می باشد. خیلی جالب است، ما معکوسش را می خواهیم. هر مرحله ای که از دنیا لذت بردی آن استثنا است، خدا لطف کرده، وگرنه الدُّنيا سِجنُ المُؤمِن. حالا یک کسی ممکن است از ۷۰ سال عمرش، ۶۰ سالش را لذت برده باشد. نوش جانش، خدا این کار را کرده است. یک کسی هم در شرایط سخت بوده. انسان باید با خدا معامله کند.

ما بالا برویم، پایین بیاییم، در حیطه ی فرمانروای عالَم هستیم و او تمام صحنه هایی که ایجاد می کند، برای تربیت من است. اشتباه است که من بگویم صحنه های عالم برای دیگران است. تمام صحنه های عالم برای من است، نه برای منِ انسان، بلکه برای خودِ من است. برای همین است که من می گویم الحمدلله رب العالمین. خدا را بر ربوبیتش نسبت به عوالم و عالمیان، ستایش می کنم، چون همه ی صحنه ها مرتبط با من است. البته خدا به حسب ظرفیت، فهمش را هم عطا می کن.

جوانی عکس خودش را
نزد حضرت امام(رحمت الله علیه) فرستاد

و گفت: آقاجان ؛
یک نصیحتی برای دنیا وآخرت
به من کنید تا برایم کافی باشد،

حضرت امام(رحمت الله علیه) نوشت:
« اِنّا لِلّه و اِنّا اِلیه راجعون »
ما مال خدائیم
آدم مالِ کسی را
صرف دیگری نمی کند..

دنیای حرام بسیار فریبنده و بسیار زیان رساننده است،
دگرگون شونده و ناپایدار،
فنا پذیر و مرگبار،
و کشنده ای تبهکار است،
و آنگاه که به دست آرزومندان افتاد و با خواهش‌های آنان دمساز شد می‌نگرند که جز سرابی بیش نیست که خدای سبحان فرمود:
«زندگی چون آبی ماند که از آسمان فرو فرستادیم و به وسیله آن گیاهان فراوان رویید سپس خشک شده، باد آنها را پراکنده کرد و خدا بر همه چیز قادر و تواناست».
کسی از دنیا شادمانی ندید جز آن که پس از آن با اشک و آه روبرو شد، هنوز با خوشی‌های دنیا روبرو نشده است که با ناراحتیها و پشت کردن آن مبتلا می‌گردد،
شبنمی از رفاه و خوشی دنیا بر کسی فرود نیامده جز آن که سیل بلاها همه چیز را از بیخ و بن می‌کنند.
هر گاه صبحگاهان به یاری کسی برخیزد، شامگاهان خود را به ناشناسی می‌زند،
اگر از یک طرف شیرین و گوارا باشد از طرف دیگر تلخ و ناگوار است.
کسی از فراوانی نعمت‌های دنیا کام نگرفت جز آن که مشکلات و سختی‌ها دامنگیر او شد،
شبی را در آغوش امن دنیا به سر نبرده جز آن که صبحگاهان بال‌های ترس و وحشت بر سر او کوبید،
بسیار فریبنده است
و آنچه در دنیاست نیز فریبندگی دارد،
فانی و زودگذر است

فرمودند: چون دوستی او ایمان و دشمنی او کفر است و بهشت از برای اهل ایمان و آتش برای اهل کفر آفریده شده است. از این رو او قسمت کننده بهشت و دوزخ است. پس جز دوستدارانش کسی به بهشت نمی رود و جز دشمنانش کسی به جهنم نمی رود.

➖مفضل می‌گوید: گفتم ای پسر رسول خدا، آیا انبیاء و اولیاء او را دوست داشته اند و دشمنانشان او را دشمن می‌داشتند؟

?فرمودند : آری، گفتم: چگونه چنین چیزی ممکن است؟

➖فرمود: آیا می‌دانی که پیامبر صلی الله علیه و آله در روز خیبر فرمود: فردا پرچم را به دست مردی می دهم که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش او را دوست دارند و او بازنمی گردد مگر آنکه خداوند با دستانش فتح را انجام دهد. گفتم آری،

?فرمود: آیا می‌دانی که وقتی پرنده ای کباب شده برای پیامبر آوردند، فرمود: خداوندا کسی از بندگانت را که از همه دوست تر داری حاضر کن تا با من این پرنده را بخورد، و منظورش علی علیه السلام بود. گفتم آری،

?فرمود: آیا ممکن است که انبیاء و اولیای خدا و اوصیایشان کسی را که خدا و رسولش دوستش دارند و او نیز خدا و رسولش را دوست دارد، دوست نداشته باشند؟ گفتم: نه،

?فرمود: آیا ممکن است که مؤمنان از امت‌های ایشان حبیب خدا و حبیب رسول خدا و انبیای او را دوست نداشته باشند؟ گفتم: نه،

?فرمود: بنابراین ثابت شد که همه انبیاء و پیامبران و همه مؤمنین علی بن ابیطالب را دوست داشتند کما اینکه ثابت شد که مخالفان آنها او و دوستدارانش را دشمن می‌دارند. گفتم: آری،

?فرمود: بنابراین از اولین و آخرین خلق اگر او را دوست نداشته باشند، وارد بهشت نمی گردند. از این رو او قسمت کننده بهشت و دوزخ است.

➖مفضل می‌گوید: گفتم ای فرزند رسول خدا، مشکلم را حل کردی، خداوند مشکل تو را حل کند، از علم خویش مرا بهره فزون تر ده.

➖فرمود: بپرس ای مفضل،

گفتم: ای پسر رسول خدا پس دوستدار علی بن ابی طالب وارد بهشت و دشمن اش وارد جهنم می‌گردد. رضوان و مالک چطور؟

?فرمود: ای مفضل، آیا می‌دانی که خداوند تبارک و تعالی رسول خدا صلی الله علیه و آله را که به صورت روحی بود، دو هزار سال قبل از آفرینش خلق به نزد ارواح انبیاء علیهم السلام فرستاد؟ گفتم: بلی،

? فرمود: آیا می‌دانی که او از آنها خواست تا توحید خداوند گویند و به اطاعت او بپردازند و از امر او تبعیت کنند و آنان را به بهشت وعده داد و مخالفان را و منکران را به آتش بیم داد؟ گفتم: آری،

?فرمود: پس رسول خدا ضامن وعده یا تهدیدی که از سوی خداوند عز و جل کرده، نیست. گفتم: آری،

?فرمود: آیا علی بن ابی طالب جانشین و امام امت او نیست؟ گفتم: چنین است،

?فرمود: آیا رضوان و مالک از جمله فرشتگان و استغفار کنندگان برای شیعیان نجات یافته به خاطر محبت او نیستند؟ گفتم آری،

?فرمود: بنابراین علی ابن ابی طالب قسمت کننده بهشت و دوزخ از طرف رسول خداست و مالک و رضوان به امر الهی دستور امیر مؤمنان علی علیه السلام را اجرا می‌کنند. ای مفضل اینها را بیاموز که از گنجینه پنهان علم است و آن را جز به اهلش به کسی دیگر مگو.

علل الشرائع،ج ۱،ص۱۹۳،باب ۱۳۰،ح۱
تفسیر برهان،ج1،ص40