تصویر عمل ما به عالم لوح ثبت می شود

«بعضي رزق‌ها هستند که ايام و موقف خاص دارند و در مکان خاصی به‌دست می‌آيند؛ مثلاً اگر نماز را در مسجد بخوانيد، ثواب نمازتان هفتادبرابر تا چندصدهزار برابر است؛ بستگي دارد در کدام مسجد بخوانيد. اين ثواب در بيرون مسجد نيست؛ همين نماز را اگر در بيرون مسجد بخوانيد آن برکات بر عمل شما نازل نمي‌شود.
در حرم امام(ع) رزقی قرار داده شده که بيرون حرم امام(ع) قرار داده نشده. درهايی از بهشت در حرم امام(ع) گشوده است و رزق‌های بهشتی تقسيم می‌شود که بيرون حرم امام(ع) آن رزق‌ها نيست.
همان‌طور که در دريافت رزق [معنوی،] مکان‌ها خصوصيت دارند، در ارزاق طبيعي هم همين‌طور است. ما سرزمين حاصلخيز و غيرحاصلخيز داريم که حاصل کشت در اين سرزمين‌ها متفاوت است.
زمان‌ها هم همين‌طور هستند. شما يک زمان‌هايی داريد که رزق‌های خاصی منتشر می‌شود؛ در ماه رمضان، شب جمعه، سحر جمعه، يا عرفه که رزق‌های مخصوصی قرار داده شده و اين‌طور نيست که اگر کسي در شب جمعه خوابيد در شب شنبه اين رزق ها را دريافت کند!
هر زمان خاصی، رزق مخصوص خودش را دارد؛ البته درهاي رحمت خدا باز است و اين نکته را در دعاي مکارم‌الاخلاق داريم که همه آن فيوضاتی که انسان از دست داده، سحرها، ماه رمضان‌ها و… در محضر خدا جبراني دارد؛ اين‌طور نيست که آدم احساس کند هيچ راهي وجود ندارد؛ ولي اين اسباب طبيعي و این راه‌هاکه خدای متعال قرار داده، بسته مي‌شود؛ مثل سحر جمعه يک رزق خاصی دارد [که اگر گذشت، این رزق از دست می‌رود].»

استادسیدمحمّدمهدی میرباقری، ۹۳/۸/۳

سبک‌ زندگی مجموعه‌ای از طرز تلقی‌ها، ارزش‌ها، شیوه‌های رفتار، حالت‌ها و سلیقه‌ها در هر چیزی را در برمی‌گیرد و می‌تواند جزء رفتار شخصی او باشد یا نباشد؛

زیرا بیشتر مردم معتقدند که باید سبک زندگی‌شان را آزادانه انتخاب کنند. اما این انتخاب آزادِ بدون داشتن جهان‌بینی توحیدی، انسان متزلزلی خواهد ساخت که تمایلاتش هر روز او را به یک طرف خواهد برد در نتیجه آرامشِ در زندگی را تجربه نخواهد کرد. سبک زندگی، نحوه و نگاه به زندگی است که در حال حاضر از طرف عده‌ای با استفاده از تبلیغات وسیع طراحی می شود و هر روز به شیوه‌ای جدید جلوه‌گری می‌کند و باعث از بین‌رفتن نوع تلقی درست فرد از زندگی خواهد شد.

روند رو به جلوی این نوع زندگی در صدد فراموش‌کردن ارزش‌های دینی و اخلاقی در سطح گسترده را موجب می‌شود که با باورهای دینی و بومی ما صددرصد در تضاد است. طبیعی است که نگاه بر مبنای انسان‌شناسی توحیدی در بردارنده هدف و غایتی است که دنیا را مزرعه آخرت می‌داند و تصویر درستی از سبک زندگی خویش را طراحی می‌کند.

برای رسیدن به جامعه ایده‌آل لازم است نوع نگاه به زندگی، نحوه زندگی، معیشت و… بازنگری شود؛ این بازنگری منجر به «تغییر»خواهد شد. تغییر، در دو مسئله کلیدی، شناخت بر اساس «من عرف نفسه فقد عرف ربه» و اصلاح روند زندگی که برای اجرای هر دوی اینها داشتن شهامت ضروری به‌نظر می‌رسد.

«تغییر» به معنای انقلاب و دگرگونی از حالت فرد برای رسیدن به حالت مطلوب. این حالت مطلوب را فرد بر اساس مرحله اول شناخت خویش به‌دست آورده است. شهامت اجرای تغییر در تمام مراحل زندگی از نحوه تفکر، سخن گفتن، سلوک با مردم و حتی ملاک و معیار خرید روزانه بر اساس جهان‌بینی الهی در فرد صورت خواهد گرفت.

محور تمام تحول‏ها، جهش نفساني و تبدل دروني نفس انسان است که رو به صلاح می باشد و در سايه لطف خداوند توفيق رسيدن به كمال نصيب او مي‏شود. در این‌صورت مبنای زندگی فرد طبق فرمایش امام صادق (علیه السلام) تغییر می‌کند و به آرامش می‌رسد؛

زیرا امام صادق (علیه السلام) در پاسخ به این سوال که زندگی خود را بر چه بنا کردید؟

فرمود: بر چهار اصل: دانستم رزق مرا دیگری نمی‌خورد پس آرام شدم؛

دانستم که خدا مرا می‌بیند پس حیا کردم؛

دانستم که کار مرا دیگری انجام نمی‌دهد پس تلاش کردم،

دانستم که پایان کارم مرگ است پس مهیا شدم

(علامه مجلسی، ج20،ص 228)

برای تحقق و تعجیل در ظهور حضرت مهدی (عجل الله) لازم است، نوع زندگی بر اساس خودشناسی و دریافت اعتقادات براساس جهان‌بینی متصل به وحی تغییر پیدا کرده تا بتوان بر اساس آن به غایت و هدف متعالی خویش دست پیدا کرد. زیرا وجود حضرت حجت (علیه السلام) همان نعمتی است که خداوند بهره‌مندی از او را نصیب بندگان خود فرموده است.

شاید براش شما هم پیش آمده که با نگاهی به آثار هالیوودی نشانه ها و نمادهایی توجه تان را به خود جلب کرده. نمادها و نشانه هایی که آنها را در آثار مختلف و به شیوه های بیان گوناگون مشاهده کرده اید.
در مجموعه مطالب اسطوره های صهیونیستی سینما بنا داریم شما را با تعدادی از این نمادها آشنا کنیم تا با دقت و نگاه نقادانه تری به مشاهده آثار هالیوودی بپردازید.

اسطوره مادر

مادر در تمام فرهنگ ها مقدس و محترم است. در فلم های هالیوودی که تحت تاثیر تفکر یهودی-صهیونیستی ساخته می شود،با نظر به کتاب مقدس و فرهنگ یهود،نقش ویژه ای به مادر داده می شود: مادر یادآور سرزمین مادری است که زادگاه نیاکان یهودیان،«ارض موعود» است.

بررسی های انجام گرفته در زمینه تعامل سینمای یهودی و ژاپنی نشان می دهد که تکرار مضامین تفکر صهیونیستی و غربی در آثار ژاپنی بسیار تأمل برانگیز است، البته مشخص است که ما تمام آثار سینمای ژاپن را صهیونیستی نمیدانیم، اما وقتی که در سینمای ژاپن عناصری چون سرزمین موعود، قوم برگزیده، آوارگی و سپس رسیدن به دامان مادر و … که مضامینی کاملاً غربی و صهیونیستی هستند، در کنارهم و با ترکیب خاصی تکرار می شوند، باید مطمئن شد که این آثار به صورت سفارشی ساخته شده اند.

فیلم شناسی: هاچ زنبور عسل، چوبین، حنا دختری در مزرعه، باخانمان، دختری به نام نل، بل و سباستین، بنر و… نمونه هایی از داستانهایی است که یا کودکی به دنبال مادرش می گردد یا بی مادر است. شایان ذکر است که بسیاری از این پویا نمایی ها در کمپانی های ژاپنی ساخته شده اند. فیلم هایی چون تک شاخ، هوش مصنوعی، هری پاتر و … نیز فیلمهایی اند که عنصر مادر در آنها به عنوان نماد حضور دارند.

«حج»، مجرا و مسیر جریان یافتنی همة قوا و توان تکالیف و اعمال فردی و جمعی وضع شده در گسترة تاریخ است. خداوند حکیم، در آخرین سال از حضور و حیات، در آخرین ماه از آن سال و در آخرین سفر حجّ نبیّ مکرّم اسلام، در میان عموم حاضران و ناظران حج‌گزار، در نقطة عطف تاریخی «غدیر»، اعلام نمود:
«الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي‏ وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دينا؛
امروز دین شما را کامل کردم، نعمت خود را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان آئین (استوار و پایدار) شما برگزیدم.»

کشف همة نسبت و ارتباط میان دو عید مسلسل «قربان و غدیر» مشکل می‌نماید؛ گرچه پوشیده نیست که از خداوند حکیم، جز عمل حکیمانه سر نمی‌زند و جزء و کلّ امور عالم و جعل همة ایّام و اعمال در لفافه‌ای از حکمت و علم لم‌یزلی پیچیده است. آنگاه که آدمی، در پی پرسه زدن خودبنیادانه در عرصة زمین، در اوج ندامت و انفعال و خضوع، چونان هبوط کرده از عرش الرّحمن بر فرش الشّیطان، قصد حج می‌کند، امید می‌ورزد در این مسیر، دیگر بار مجالی و روزنه‌ای برای فرارفتن بیابد؛ دیگر بار دری گشوده بیند و آغوشی را که او را پذیرا ‌شود و در جمع محرمان حرم بار ‌دهد.

«حج» را «قصد»، «فلاح» و البته «تکرار قصد» معنا کرده‌اند.
غریبِ افتاده در غریبستان زمین، در تمنّای باریافتن به سرزمین انس و الفت و در هوای پیوند دیگر بار، همة لباس‌های «تعلّق» را که سراسر ملوّن و ملوّث است، از جسم و جان دور می‌سازد تا آراسته به بی‌ر‌نگی و پیراسته از تعلّق‌ها، پای بر جاده‌ای گذارد که او را به آستان حضرت دوست، رهنمون می‌شود.

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
مهمترین فعلی که در فضای امت(کاروان) حسینی شکل گرفته، دعوت به خیر است
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

پس بر اساس این آیه شریفه (وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَي الْخَيْرِ وَ …) مهمترین فعلی که در فضای کاروان حسینی و در فضای امت حسینی شکل گرفته، دعوت به خیر است. دعوت به خیر یعنی دعوت به ولایت. الخیر الولایه. دعوت به خیر یعنی معرفت به امام، دعوت به خیر یعنی این که بدون این که من و شما بخواهیم با زبانمان به جامعه بگوییم که چگونه باید دیندار بود، حول محور امام و گرد محور امام شمع باشیم. عملاً نشان بدهیم که خیر چه کسی است، چشمه خیر چه کسی است.

در زیارت جامعه کبیره وقتی نسبت به خیر سخن گفته می‌شود تعابیر عجیبی هست. “اصله و معدنه” اصلش، فرعش، معدنش، ابتدا و انتهایش، همه چیِ خیر شما هستید. وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ. حسینیان قبل از نهی از منکر امر به معروف کردند، قبل از امر به معروف دعوت به خیر کردند. قبل از دعوت به خیر در فضای خودشان امت شدند. در فضایی بر محور امام امت شدند. وَلْتَكُنْ و این بخش از جامعه اسلامی بود.

پس آن کسانی که در کنار خانه خدا قرار گرفتند و با عبدالله همراهی نکردند، اگر چه که آن سال حج را انجام دادند اما مسیر امت شدن را نرفتند. آن کسانی که بر گرد امام جمع شدند و با امام همراهی کردند، عملاً نه فقط به طواف‌کنندگان کعبه در آن زمان، نه فقط به اهالی جامعه اسلامی در آن زمان، نه فقط به اهل عالم در آن زمان بلکه این درس را به کل تاریخ بشری دادند که مسیر امت شدن از کنار امام شروع می‌شود، نه از کنار کعبه ظاهری. مسیر فلاح و رستگاری و جامعه سلامت از کنار امام شروع می‌شود و از امت شدن بر گرد امام…