از_قربانگاه_منی_تا_کرانه_غدیر


«حج»، مجرا و مسیر جریان یافتنی همة قوا و توان تکالیف و اعمال فردی و جمعی وضع شده در گسترة تاریخ است. خداوند حکیم، در آخرین سال از حضور و حیات، در آخرین ماه از آن سال و در آخرین سفر حجّ نبیّ مکرّم اسلام، در میان عموم حاضران و ناظران حج‌گزار، در نقطة عطف تاریخی «غدیر»، اعلام نمود:
«الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي‏ وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دينا؛
امروز دین شما را کامل کردم، نعمت خود را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان آئین (استوار و پایدار) شما برگزیدم.»

کشف همة نسبت و ارتباط میان دو عید مسلسل «قربان و غدیر» مشکل می‌نماید؛ گرچه پوشیده نیست که از خداوند حکیم، جز عمل حکیمانه سر نمی‌زند و جزء و کلّ امور عالم و جعل همة ایّام و اعمال در لفافه‌ای از حکمت و علم لم‌یزلی پیچیده است. آنگاه که آدمی، در پی پرسه زدن خودبنیادانه در عرصة زمین، در اوج ندامت و انفعال و خضوع، چونان هبوط کرده از عرش الرّحمن بر فرش الشّیطان، قصد حج می‌کند، امید می‌ورزد در این مسیر، دیگر بار مجالی و روزنه‌ای برای فرارفتن بیابد؛ دیگر بار دری گشوده بیند و آغوشی را که او را پذیرا ‌شود و در جمع محرمان حرم بار ‌دهد.

«حج» را «قصد»، «فلاح» و البته «تکرار قصد» معنا کرده‌اند.
غریبِ افتاده در غریبستان زمین، در تمنّای باریافتن به سرزمین انس و الفت و در هوای پیوند دیگر بار، همة لباس‌های «تعلّق» را که سراسر ملوّن و ملوّث است، از جسم و جان دور می‌سازد تا آراسته به بی‌ر‌نگی و پیراسته از تعلّق‌ها، پای بر جاده‌ای گذارد که او را به آستان حضرت دوست، رهنمون می‌شود.

 

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی
This is a captcha-picture. It is used to prevent mass-access by robots.