?مرحوم علی صفایی حائری که به نام (عین-صاد) شناخته شده، نویسنده کتاب های معرفتی و مبانی دینی بود که مطالب آموزنده و نکات بدیعش، پایه های مبانی اعتقادی جوانان را استحکام می بخشید. با این حال، در دوران حیاتش و خصوصا در دهه شصت، برخی گروه ها و جریان ها به مخالفت با مرحوم صفایی و نظراتش قد علم کردند. کار به جایی رسید که عده ای بجای پاسخ علمی و فقهی، باب گفتگو را از آغاز بستند و کتاب های صفایی حائری را در زمره “کتب ضاله” قلمداد کردند!

?در روز 29 آذرماه 1360، مسیح مهاجری مطلبی علیه علی صفایی حائری در روزنامه جمهوری اسلامی به چاپ رساند. او نوشت: “نویسنده این کتاب‌ها تلاش می‌کند در سبک نوشتن از برخی نویسندگان معاصر تقلید کند و مطالب انحرافی را در قالب عبارات به ظاهر زیبا به خورد مردم دهد. بسیاری از مطالبی که در کتاب‌های آقای عین-صاد آمده است از بینش مادی و التقاطی ریشه می‌گیرد و متاسفانه تاکنون نقدی هم نسبت به آن بعمل نیامده است و این شخص همچنان القائات انحرافی خود را پی می‌گیرد. امید است صاحب‌نظران انحرافات این کتاب‌ها را مستدلا به مردم بنمایانند.”

?صفایی مدتی بعد مطلبی تحت عنوان “برای پس از مرگم” نگاشت و به تمام اتهاماتی که به او وارد می کردند پاسخ داد، از جمله ادعای عقاید ماتریالیستی و التقاطی. صفایی در این باره نوشت: “برای من این جمله‌ها که آقای مسیح مهاجری نوشته بودند و بینش مادی و انحراف و التقاط را یک جا به من چسبانده بودند، خیلی خنده آور بود و نشانه این که آقا این نوشته‌ها را هیچ ندیده‌اند و شاهد این نکته این مطلب است که ایشان به واسطه آقای فلسفی نامی، یک نقد از کتاب‌ها شامل 16 صفحه برای یکی از معترضین فرستاده‌اند که در این نقد جزو خصلت‌های مثبت نوشته‌ها ضدماتریالیستی و کمونیستی بسیار قوی، و ضد التقاطی و ضد ارتجاعی بودن آن‌ها آمده است و گمان می‌کنم بدون آن که نیاز به جوابی باشد، خود جواب خود را دریافته‌اند.”

?صفایی در قسمت دیگری خاطر نشان کرد: “ما در دین خود این قدر سخت گیر بوده‌ایم که نه در برابر شرق و غرب، که حتی در برابر سنت‌های خودمان هم بایستیم. من نه تنها در منابع و مقاصد و مجاری فکرم، وسواس به خرج می‌داده‌ام، بل در کلماتی که فکرم را با آن بیان می‌کنم، کوشیده‌ام که از متن باشد و این است که حتی یک کلمه امپریالیسم هم در این نوشته‌ها نیاورده‌ام؛ چون من این طور فکر نکرده بودم که با این زبان بنویسم. من در قسمت شناخت، انسان، جهان، تاریخ، طبقات، مبارزه، مراحل و شکل‌های آن، موضع‌گیری‌ها در برابر قدرت‌ها و دولت جمهوری و جنگ و گروگان‌ها، حرف‌های مشخصی دارم که نتیجه‌اش همان خواهد بود که در آن تالار گفتم، که امروز مذهبی‌ترین بچه‌های ما حتی همین آقای مهاجری دارند مارکسیستی فکر می‌کنند و نمی‌دانند کلمات زیربنا و روبنا و جبر تاریخ و بورژوا و خرده بورژوا و خصلت‌های بورژوایی و امپریالیسم هم از آن زمینه برخاسته است…”