هنگامى كه حسين محاصره شد و روشن گشت گريزى از مرگ نيست، باز هم جنگ را آغاز نكرد و به جنگ هم فرمان نداد. پس مردم، حاضرين و تماشا كنندگان و از پس آنان تمام امت اسلامى دريافتند كه جنگ حسين، جنگى شريف است و جنگ يزيد، جنگى ظالمانه.باقى نمى گذارد، رها نمى كند، كوچك و بزرگ را مى كشد، آب را مى بندد، زنان را به اسيرى مى گيرد، خيمه‌ها را به آتش مى كشد و پس از آن دستور مى دهد اجساد را له كنيد. انتظار دارد كه شنهاى روان صحرا، جسم حسين و اهل بيتش را بپوشاند و اثرى از آنان بجاى نگذارد.

اين حادثه به آن شكلى كه حسين آن را در پيش گرفت، حقيقت را آشكار كرد و واقعيت را نشان داد و حقيقت را برابر امت نهاد و اين امت بود كه از خلال اين تصوير داورى كرد. امت دريافت كه سكوت جايز نيست و مدارا ذلت و پستى است و كسى كه در برابر حق سكوت مى ورزد و چيزى نمى گويد، شيطانى لال است. امت همه اينها را فهميد و حركت را آغاز كرد.

امام_موسی_صدر
?صفحه 14-سفر شهادت
بازخوانی آثار اندیشمندان اسلامی