این معنای قهر هم خیلی جالب بود که علامه در نصفه صفحه‌ای توضیح می‌دهند…
مختصرش اینکه قهر نوعی از غلبه را گویند که چیزی بر چیزی چنان جلوه و ظهور کند که آن را مجبور به قبول اثری از آثار خود کند…
مثلا اگر بگوییم آب بر آتش قهر دارد یعنی می‌تواند آتش را مجبور کند که خاموش شود…
اما این خداست که فعل و انفعالات را در موجودات عالم گذاشته پس از این نظر قاهر بر همه است.
و قهر او بر همه مانند قهر دو تا اسباب مثل آب بر آتش نیست چون آب و آتش از نظر مرتبه وجودی مانند هم هستند اما خداوند قاهر و بالادست همه است و اوست که خاصیت آب و آتش و کیفیات آن را به آنها داده‌است…

برای همین خداوند در این آیه ۱۸ و آیه ۶۱ قهر را به عنوان اسمی از اسماء خدا ذکر کرده در حالیکه اگر قهر او مانند قهر بندگان بود باید به عنوان وصف ذکر می‌فرمود…