در روایات توصیه شده که تا مجبور نشدیم، و تا وقتی که حالت اضطرار برامون پیش نیومده، قرض نکنیم.❗️

 ولی از اون طرف، اگر کسی واقعاً محتاج بود و نیاز به وام و قرض داشت، چقدر در آیات و روایات به #قرض_دادن توصیه و سفارش شده.

 چون سرمایه‌های خوابیده و راکد، مشكلات مردم رو برطرف میكنه.

 قرآن کریم می‌فرماید: هر کس به نیازمندی قرض بده، در واقع داره به خدا قرض میده.

 یعنی خدای مهربون، خودش رو بجای فقرا گذاشته و از طرف اونها داره قرض میکنه، تا اونها خجالت نکشن.

 قربونِ این خدای مهربون…

 این خیلی مهمّه..

 خدای بزرگ که صاحب همه عالم هست، می‌فرماید: “به منِ خدا قرض بدید.”

 پس پاداش قرض الحسنه با خودِ خداست.

 موضوع وام دادن و قرض دادن به خدا، چند بار تو قرآن بیان شده، که یک موردش تو سوره بقره است:

 منْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللّٰهَ قَرْضاً حَسَناً فَیُضٰاعِفَهُ لَهُ أَضْعٰافاً کَثِیرَةً.

 کیست که به خداوند وامی نیکو دهد، تا خداوند آن را برای او چندان برابر بیافزاید.

سوره بقره، آیه ۲۴۵.

دقّت کنیم

 قرآن بجای «یُقْرِضُ النّاس» می‌فرماید «یُقْرِضُ اللّٰهَ».

 یعنی قرض دادن و کمک به خلقِ خدا، در واقع قرض دادن و کمک به خودِ خداست.

❗️❗️واقعاً بی انصافیه…
خدا بخواد از ما پول قرض کنه، و ما بهش قرض ندیم.

 از این به بعد اگر نیازمند واقعی دیدیم،
 که خواست از ما پول قرض کنه،
 و واقعاً مطمئن بودیم که این آدم نیازمنده، و کلاهبردار نیست،
 این احساس رو داشته باشیم که داریم به خودِ خدا پول قرض میدیم
 و خدا وعده داده که چند برابر بهمون پس میده…