کانالهای اشخاص حقیقی و حقوقی معاند خارج نشین

?خب معلوم است سازمان مجاهدین، آمدنیوزی‌ها، ریستارتی‌ها، سلطنت‌طلب‌ها و امثال نوریزاده‌ها جایی برای بروز و ظهور و بافتن دروغ و تهمت بدون پاسخگویی به هیچ مرجعی در پیام‌رسان داخلی نخواهند داشت

کانال‌های فیلم و عکس و نوشته‌های مبتذل

?اینهم مشخص است که بمحض گزارش و ریپورت کانال، دیگر اینگونه کانالها هم جایی در پیام‌رسان‌ها ندارند3⃣ کانالها و رسانه‌های حقیقی و حقوقی ناشناخته (فِیک)

?بسیاری از کانالها و اشخاصی که در فضای حال رسانه‌ای کشور اظهارنظر میکنند ناشناخته‌اند بنابراین هرگونه اظهارنظر کانالها و اشخاص مربوطه بدون مسئولیت‌پذیری مطالب منتشر می‌شود؛ این موضوع بویژه در بسترهایی نظیر توییتر هم بشدت دیده میشود.

?با پیام‌رسان داخلی هرگونه اظهارنظر در فضای عمومی (نه خصوصی و خودمانی) که اذهان عمومی را جهت می‌دهد باید با مسئولیت نوشتار همراه باشد

برخی فعالین سیاسی و اجتماعی در عرصه رسانه‌ای کشور

?استدلال افراد فوق بیشتر مبتنی بر حفظ حریم خصوصی و احیاناً تسلط کامل نهادهای امنیتی و قوه قضاییه بر مراودات خصوصی و نیمه عمومی در پیام‌رسان‌های داخلی و استناد این نهادها به آن و برخورد امنیتی - قضایی است

?این خیال خام است که فکر کنیم در حال حاضر دسترسی نهادهای فوق (نه بصورت کامل) به تلگرام و … وجود ندارد!
تنها دسترسی که در تلگرام بروی نهادهای فوق محدود شده است، از مدار خارج کردن برخی کانالها است

? البته در اینکه باید آزادی بیان و عدم برخوردهای چکشی و سلیقه‌ای و امنیتی طبق اصل مسلم قانون اساسی محترم شمرده شود شکی نیست
با اصلاح اینگونه برخوردهای مسبوق به سوابق متعدد و دادن این اطمینان خاطر به دلسوزان مردم و نظام در خصوص رفع دغدغه تشدید برخوردهای امنیتی با استناد به ” اشراف کامل نهادهای فوق به پیام‌رسان داخلی “، اعتراضات و نقدهای این طیف برای اصلاح جامعه را حتی باید به فال نیک گرفت

?تشدید نگرانی‌ها در خصوص مکانیزمهای جدید مالی تلگرام و پول دیجیتال و احیاناً پولشویی های گسترده نیز از دغدغه های جدی ادامه کار تلگرام است که تجدیدنظر در ادامه فعالیت تلگرام را اجتناب‌ناپذیر کرده‌است.

اندیشمندان سیاسى از چند قرن پیش از میلاد مسیح به بحث درباره سیاست و علم سیاست پرداخته‏اند، و درباره حدود و مرزهاى آن کتاب نوشته‏اند که کتاب سیاست ارسطو (درگذشته به سال ۳۲۱ یا ۳۲۲ پیش از میلاد) از جمله برجسته‏ترین آثار کهن در این عرصه است،[۱] ولى مفهوم، تعریف و حدود و مرزهاى سیاست پیوسته محل بحث و معرکه آرا و نظریات مختلف بوده است.

واژه سیاست، در اصطلاح علم سیاست، به معنى گوناگونى به‏کار رفته است. برخى از این تعاریف عبارت است از: فن کشوردارى و کسب قدرت‏اجتماعى؛[۲]قدرت و فن کسب، توزیع و حفظ آن؛[۳] علم حکومت به کشورها؛[۴] و فن و عمل حکومت بر جوامع انسانى.[۵]

مهم‏ترین و کلى‏ترین موضوعات علم سیاست، دولت، حکومت و قدرت است،[۶] ولى درباره تعریف و مفهوم علمى و دقیق سیاست، دیدگاه مشترکى وجود ندارد. البته تلاش فیلسوفان از عصر افلاطون و ارسطو تا امروز براى کشف و ارائه تعریفى دقیق از سیاست، استمرار داشته است.[۷] این اختلاف‏نظر از عوامل متعددى سرچشمه مى‏گیرد که مهم‏ترین آن، اختلاف در نوع نگرش فلاسفه و دانشمندان علم سیاست به مجموعه هستى است.[۸] نوع تلقى و بینش فیلسوف یا عالم سیاست به آدم و عالم و نگاه وى به مجموعه نظام هستى و مبدأ و غایت آن، قطعاً در نگرش وى به سیاست و تعریف آن، دخالت دارد. افزون بر این، تعریف سیاست را، گاه بر مبناى، آن‏گونه که هست، و گاه بر مبناى، آن‏گونه که باید باشد، ارائه کرده‏اند، و همین اختلاف در مبنا، منشأ اختلاف در تعریف‏[۹]گشته است.[۱۰]

[۱] . بنگرید به: ارسطو، سیاست، پیشگفتار، ص ۲۶- ۱۹٫
[۲]  عنایت، بنیاد فلسفه سیاسى در غرب، ص ۱۹٫
[۳] . حشمت‏زاده، مسائل اساسى علم سیاست، ص ۵۷٫
[۴] . دوورژه، اصول علم سیاست، ص ۱۷٫
[۵] . همان.
[۶] . حشمت‏زاده، مسائل اساسى علم سیاست، ص ۲۴٫
[۷] . همان، ص ۱۰٫
[۸] . همان، ص ۳۸٫
[۹] . دوورژه، اصول علم سیاست، ص ۲۲٫
[۱۰] . جمعى از نویسندگان، زیر نظر على‏اکبر رشاد، دانشنامه امام على*، ج ۶، مقاله« امام على* و سیاست»، ص ۱۳٫

اندیشمندان سیاسى از چند قرن پیش از میلاد مسیح به بحث درباره سیاست و علم سیاست پرداخته‏اند، و درباره حدود و مرزهاى آن کتاب نوشته‏اند که کتاب سیاست ارسطو (درگذشته به سال ۳۲۱ یا ۳۲۲ پیش از میلاد) از جمله برجسته‏ترین آثار کهن در این عرصه است،[۱] ولى مفهوم، تعریف و حدود و مرزهاى سیاست پیوسته محل بحث و معرکه آرا و نظریات مختلف بوده است.

واژه سیاست، در اصطلاح علم سیاست، به معنى گوناگونى به‏کار رفته است. برخى از این تعاریف عبارت است از: فن کشوردارى و کسب قدرت‏اجتماعى؛[۲]قدرت و فن کسب، توزیع و حفظ آن؛[۳] علم حکومت به کشورها؛[۴] و فن و عمل حکومت بر جوامع انسانى.[۵]

مهم‏ترین و کلى‏ترین موضوعات علم سیاست، دولت، حکومت و قدرت است،[۶] ولى درباره تعریف و مفهوم علمى و دقیق سیاست، دیدگاه مشترکى وجود ندارد. البته تلاش فیلسوفان از عصر افلاطون و ارسطو تا امروز براى کشف و ارائه تعریفى دقیق از سیاست، استمرار داشته است.[۷] این اختلاف‏نظر از عوامل متعددى سرچشمه مى‏گیرد که مهم‏ترین آن، اختلاف در نوع نگرش فلاسفه و دانشمندان علم سیاست به مجموعه هستى است.[۸] نوع تلقى و بینش فیلسوف یا عالم سیاست به آدم و عالم و نگاه وى به مجموعه نظام هستى و مبدأ و غایت آن، قطعاً در نگرش وى به سیاست و تعریف آن، دخالت دارد. افزون بر این، تعریف سیاست را، گاه بر مبناى، آن‏گونه که هست، و گاه بر مبناى، آن‏گونه که باید باشد، ارائه کرده‏اند، و همین اختلاف در مبنا، منشأ اختلاف در تعریف‏[۹]گشته است.[۱۰]

[۱] . بنگرید به: ارسطو، سیاست، پیشگفتار، ص ۲۶- ۱۹٫
[۲]  عنایت، بنیاد فلسفه سیاسى در غرب، ص ۱۹٫
[۳] . حشمت‏زاده، مسائل اساسى علم سیاست، ص ۵۷٫
[۴] . دوورژه، اصول علم سیاست، ص ۱۷٫
[۵] . همان.
[۶] . حشمت‏زاده، مسائل اساسى علم سیاست، ص ۲۴٫
[۷] . همان، ص ۱۰٫
[۸] . همان، ص ۳۸٫
[۹] . دوورژه، اصول علم سیاست، ص ۲۲٫
[۱۰] . جمعى از نویسندگان، زیر نظر على‏اکبر رشاد، دانشنامه امام على*، ج ۶، مقاله« امام على* و سیاست»، ص ۱۳٫

 حکیمی را پرسیدند که ای شیخ، کم عقل که باشد!؟

بفرمود: آنکه رآکتور بداد و کود انسانی بستاند!

پرسیدند کم عقل تر از او کیست!؟

بفرمود: آنکه دورش بنشست و سر به رضایت همی تکان بداد!

 حکیمی را پرسیدند که ای شیخ، کم عقل که باشد!؟

بفرمود: آنکه رآکتور بداد و کود انسانی بستاند!

پرسیدند کم عقل تر از او کیست!؟

بفرمود: آنکه دورش بنشست و سر به رضایت همی تکان بداد!