سلام. ما به تازگی صاحب فرزند دیگری شدیم. دختر اولم سه سالش هست و از زمانی که متوجه این مساله شد که صاحب خواهری خواهد شد، واقعا عاشقانه او را دوست داشت و اصلا حسادت نمی کرد، خیلی مواظب من و در واقع خواهرش بود… البته لجبازی های مخصوص سن و سال خودش را داشت…

و حالا یک هفته از تولد فرزند جدید میگذرد، در این یک هفته واقعا عاشقانه دوستش داره… آنقدر که نحوه ابراز محبت به او با شدت است، مدام میخواهد بغلش کند، بوسش کند … سر و دست و پایش را میگیرد و قربون صدقه اش می رود و ما از ترس آسیب رسیدن به نوزاد هرچقدر میخواهیم این رفتارهایش را مدیریت کنیم ، نمیشود… جیغ میکشد که من با خواهرم بازی کنم… و آخر مساله به دعوا و تهدید ختم میشود…

از طرفی دختر خیلی حساسی هست… اگر کسی با خواهرش صحبت کند ، نگاه می کند و بغض میکند ولی بغضش را فرو میخورد ولی بروز نمیدهد.

از اینکه بخاطر محبتش به خواهرش به او نکن نکن بگوییم ناراحتم… واقعا شرایط سختی دارم و نیاز به راهنمایی… نمیدونم چطوری این بحران را مدیریت کنم تا آسیب روحی به دخترم نرسد در این مواقع رفتار با فرزند اول چطور باید باشد؟ … البته من و پدرش واقعا جلوی او به فرزند جدید توجه نمیکنیم و تمام توجه مان به او است ولی لجبازیهایش امان ما را بریده

…

روانشناس و مشاور كودك و نوجوان فاطمه كريمى اصفهانى

با عرض سلام

شیوه رفتار فزرند اول شما با خواهر کوچکتر کاملا طبیعی هست. او در هر حال دچار احساسات بد نسبت به خواهر خودش هست. از سمتی دوستش دارد و از سمتی دیگر نه…. شما باید شرایط روحی دخترتان را درک کنید. هر چند او سعی می‌کند جور دیگه‌ای قضیه را وانمود کند.

در این شرایط دور نگه داشتن او از خواهرش باعث ایجاد حس حسادت می‌شود. شما باید رفتار فرزند اولتان را مدیریت کنید، یعنی رفتارهای جایگزینی یاد بدهید که امنیت نوزاد را تامین می‌کند. مثللا بگویید اگر می‌خواهی خواهرت را بغل کنی حتما باید بنشینی روی مبل یا زمین و اینطوری بغلش کنی و یا بهتره که دستش را اینطوری ناز کنی… اینها همه باید با خونسردی و مدیریت هیجانی والدین همراه باشد. بگویید اگر دوست داره خواهرش زود بزرگ بشه و باهاش بازی کنه باید مواظبش باشیم و صبر کنیم.

نکته مهم دیگه این هست که از زمان کیفی گذاشتن برای فرزند اول غافل نشوید. فرصت کافی و با کیفیت برایش بگذارید. منظور از زمان کیفی روزی حداقل ۱۰ دقیقه بازی دارای ارتباط چشم در چشم هست.