تصویر عمل ما به عالم لوح ثبت می شود

«اگر کسي مي‌خواهد نماز اول وقت بخواند و به فضيلت نماز اول وقت برسد بايد برنامه‌ريزي کند؛ اگر تدبير نکرد يک روز درسش با نمازش مزاحم مي‌شود، يک روز رفيق مي‌آيد، يک روز بيماري مزاحم مي‌شود و… .
البته ممکن است يک موقع کسي که هميشه نماز اول وقت مي‌خواند يک تکليف واجبي پيش بيايد و مجبور شود نماز اول وقت را تأخير بيندازد؛ اما اگر ديديد يک روز شد دو روز يا سه روز، بدانيد از شيطان است.
ممکن است يک مؤمني که هميشه اهل نماز اول وقت و نماز شب است يک روز صبح بيدار شود و ببيند نماز صبحش قضا شده است! گاهي مؤمن _پناه بر خدا_ مبتلا به عُجب مي شود و عبادتش به جاي اينکه در او خضوع و تواضع و خشوع ايجاد کند، خودپسندي ايجاد مي‌کند؛ خودش را مي‌بيند و خيال مي‌کند خودش کاره‌اي بوده است! خداي متعال با تازيانه خواب او را مي‌زند تا [از خواب غفلت] بيدارش کند! صبح که مي‌شود مي‌بيند نماز صبحش قضا شده است؛ آن‌وقت به حالت [اضطرار] بر مي‌گردد و مي‌فهمد که اگر خدا تو را نگيرد، اهل نماز صبح هم نيستي، چه رسد که اهل نماز شب باشي!»

?استادسیدمحمّدمهدی میرباقری، ۹۴/۴/۱۹

همواره فعالین فرهنگی در پاسخ به تعارضِ اولویت بندی میان پرداختن به خود یا ساختن جامعه مشکل داشته اند!

عده ای می گویند که ابتدا باید خودمان را بسازیم تا بعد از آن بتوانیم جامعه را بسازیم! و به دیگران میگویند شما فعلاً بروید در اجتماع که ما خود را بسازیم و برسیم به شما!

این دسته معمولاً با دلایلی نیز خود را قانع می کنند؛ مثلاً می گویند: آقا! خود حضرت امام ره هم قبل از اینکه وارد اجتماع شود، چهـــــــــــل ســــال در غار خود سازی بودند.

و یا خود پیامبر سلام الله علیه که در غار بودند و ابتدا خود سازی کردند که توانستند جامعه را بسازند.

اما همان حضرت امامی را که این دسته از دوستان برای دفاع از خود و شاهد بر درسی عملکرد خود می آورند، دقیقاً عکس این صحبت ها در چند جا موضع گیری کرده اند!

مثلاً؛ در نامه های عرفانی خود به حاج احمد آقا اینطور مینویسند:

“مبادا خود را از #خدمت به جامعه کنار بکشی و گوشه گیر و کَل بر خلق الله باشی، که این از صفات جاهلان … است یا درویشان دکان دار! سیره انبیاء عظام و ائمه اطهار علیهم السلام که سرآمد عارفان بالله و رستگان از هر قید و بندند … و در اجرای عدالت در جهان رنج ها و بُرده و کوشش ها کرده اند، به ما درس می دهند، که اگر چشمِ بینا و گوشِ شنوا داشته باشیم راه گُشایمان خواهد بود،
«مَن أصبَحَ و لَم یَهتِمُ بِامُور المسلمین فَلَیس بمسلم»؛
پسرم نه گوشه گیری صوفیانه دلیل پیوستن به حق است و نه ورود در جامعه و تشکیل حکومت، شاهد گسستن از حق میزان! میزان در اعمال، انگیزه های آنهاست. چه بسا عابد و زاهدی که گرفتار دام ابلیس اند و آن دام گستر[شیطان] با آنچه مناسب اوست چون[مثل] خودبینی و خودخواهی و غرور و حُجب و خود بزرگ بینی و تحقیر خلق الله و شرک خفی و امثال آنها او را از حق دور و به شرک می کشاند. و چه بسا متصدی امور حکومت که با انگیزه الهی به معدن قرب حق نائل می شود. … پس میزان عرفان و حرمان انگیزه است. … پسرم از زیر بار #مسئولیت انسانی که خدمت به حق در صورت خدمت به خلق است، شانه خالی مکن …

پ.ن ۱: این حرف ها و صحبت های مرحوم حضرت امام(ره) شامل حال برخی از طلبه ها هم می شود! که وقتی ازشان می پرسی چرا #تبلیغ نمی روید!؟ چرا در حلقه های #صالیحن مشغول فعالیت نمی شوید!؟ چرا توی #مدارس فعالیت نمی کنید!؟ چرا در #مسجد و #کانون و #پایگاه مشغول فعالیت و کمک به کارهای فرهنگی نمی شوید!؟
در پاسخ همه ی این سؤال ها می گویند؛ ما اول باید خود را بسازیم…

پ.ن ۲: اگر قرار باشد همه بروند توی غار، که کسی دیگر نمی ماند! پس ضمن تهذیب نفس و خودسازی، باید در جامعه نیز حضور داشته و جامعه را نیز بسازیم.

متن شبهه⁉️⁉️

” اگر عمل داعش در بریدن سر شهید حججی نفرت انگیز است به همان اندازه کار امام علی را هم در بریدن سر عمر بن عبدود در جنگ خندق باید نفرت انگیز ارزیابی کرد!!! “

پاسخ

“مقایسه بریدن سر شهید حججی و کشته شدن عمرو بن عبدود توسط علی(ع) !!” :

1️⃣ در بسیاری از منابع معتبر هیچ سخنی از بریده شدن سر “عمرو بن عبدود” توسط امام علی(ع) وجود ندارد!

2️⃣ در منابعی هم که چنین مطلبی وجود دارد، آمده است که امیرالمومنین(ع) در حین نبرد بر گردن عمرو ضربه زد و سر او جدا شد.

3️⃣ از سوی دیگر این دو واقعه قابل قیاس نیست! عمرو در میدان جنگ و حین نبرد کشته شد، اما شهید بزرگوار حججی، در اسارت و مظلومانه به شهادت رسید.

4️⃣ نبرد علی(ع) با عمرو و رفتارشان با جسد او چنان جوانمردانه بود که خواهر عمرو به کشته شدنش به دست علی(ع) افتخار می کند و در مرثیه برادرش از جوانمردی علی(ع) بسیار یاد می کند.

والسلام علی من اتبع الهدی

متن شبهه⁉️⁉️

” اگر عمل داعش در بریدن سر شهید حججی نفرت انگیز است به همان اندازه کار امام علی را هم در بریدن سر عمر بن عبدود در جنگ خندق باید نفرت انگیز ارزیابی کرد!!! “

پاسخ

“مقایسه بریدن سر شهید حججی و کشته شدن عمرو بن عبدود توسط علی(ع) !!” :

1️⃣ در بسیاری از منابع معتبر هیچ سخنی از بریده شدن سر “عمرو بن عبدود” توسط امام علی(ع) وجود ندارد!

2️⃣ در منابعی هم که چنین مطلبی وجود دارد، آمده است که امیرالمومنین(ع) در حین نبرد بر گردن عمرو ضربه زد و سر او جدا شد.

3️⃣ از سوی دیگر این دو واقعه قابل قیاس نیست! عمرو در میدان جنگ و حین نبرد کشته شد، اما شهید بزرگوار حججی، در اسارت و مظلومانه به شهادت رسید.

4️⃣ نبرد علی(ع) با عمرو و رفتارشان با جسد او چنان جوانمردانه بود که خواهر عمرو به کشته شدنش به دست علی(ع) افتخار می کند و در مرثیه برادرش از جوانمردی علی(ع) بسیار یاد می کند.

والسلام علی من اتبع الهدی

طبری شیعی رضوان الله علیه روایت می کند:

۱۸/۳۵۸- وأخبرني أبو الحسين محمد بن هارون بن موسى، قال: حدثنا أبي (رضي الله عنه)، قال: أخبرني أبو جعفر محمد بن الحسن بن أحمد بن الوليد، قال حدثنا محمد بن أحمد بن أبي عبدالله البرقي، قال: حدثني زكريا بن آدم، قال: إني كنت عند الإمام الرضا عليه السّلام اذ جيء بأبي جعفر عليه السّلام و سنه أقل من أربع سنين، فضرب بيده إلى الأرض و رفع رأسه إلى السماء، فأطال الفكر؛ فقال له الإمام الرضا عليه السلام: بنفسي أنت فيم طال فكرك؟ فقال: فيما صنع بامي فاطمة عليها السّلام؛ أما والله لأخرجنهما، ثم لأحرقنهما، ثم لأذرينهما، ثم لأنسفنهما في اليم نسفا؛ فأستدناه و قبل بين عينيه ثم قال: بأبي أنت و امي، أنت لها - يعني الإمامة -.

? زکریا ابن آدم گفت: نزد حضرت امام رضا علیه السّلام بودم، آن هنگام امام جواد علیه السّلام را آوردند و سن آن حضرت کمتر از چهار سال بود، دست های خود را به زمین زد و سر مبارکش را به سوی آسمان بلند کرد، سپس در فکر طولانی فرو رفت؛ امام رضا علیه السّلام به او فرمودند: جانم فدایت در چه فکرت به طول انجامید؟ فرمودند: در آنچه به مادرم فاطمه علیها السّلام شد به خدا قسم آن دو نفر را از قبر بیرون می کشم، سپس می سوزانم، سپس بر آنها خشم می کنم، سپس خاکستر آنها را به دریا مى ریزم؛ پس امام رضا علیه السّلام، امام جواد علیه السلام را نزد خود طلبید و بین دو دیدگانش را بوسید سپس فرمودند: پدر و مادرم فدایت، تو از برای آن هستی - یعنی امامت - (تو شایستگی امامت را داری و امامت بعد از من از برای تو است).

منابع:
(۱)-دلائل الإمامة،ص۴۰۰-۴۰۱، طبع مؤسسة البعثة
(۲)-اثبات الوصیة،ص۲۳۱-۲۳۲، طبع دار الاضواء
(۳)-مدینة المعاجز،ج۴،ص۳۱۶،طبع مؤسسة النعمان

☆ مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ ، فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاه ☆

“کانال مولا امیرالمؤمنین علیه السلام”

.