وقتی شما سر سفره میهمانی دعوت می شوید و می روید و غذای خوشمزه ای را که آشپزی پخته می خورید، آن آشپز را نمی بینید، اما مدیون او هستید. بلاتشبیه همه خوبیهایی که به ما می رسد، از امام است، هیچ کدام از ما نیست اما ما آن را نمی بینیم.

این که می گویند در محضر امام باشید، یعنی اینکه امامت را در هر جایی که خوبی است، ببینید. اگر یک توفیق به شما رسید، فوری بدانید که این مال امام است.

اگر این حالت را بتوانیم در خودمان ایجاد کنیم و ببینیم، زودترین تقرب را به امام خواهیم داشت.

لذا هیچ خوبی را به خودت نسبت نده، همه بدیها را به خودت نسبت بده. ما حکم کتاب سفیدی را داریم که اگر خوبی در آن نوشته شود مال آن کاغذ نیست، اگر بدی هم نوشته شود مال آن کاغذ نیست. ما حکم این کاغذ را داریم روی ما نوشته می شود.

هر چه خوبی هست مال امام است، هر چه بدی هست مال ماست که داریم غلط می نویسیم. مواظب این باش که بدیها، خوبیها را هم می برد!

ما به برکت امام از کفر در آمدیم، ایمان ما مربوط به خودمان نیست. ما به دعای حضرت زهرا، گریه کن امام حسین شدیم. به دعای امام باقرعلیه السلام طلبه شدیم. به دعای معصوم در این مرحله قرار گرفتیم.

باید ما به این مرحله برسیم که خودمان را در محضر امام ببینیم؛ چنان که امام خودش را در محضر خدا می بیند، می داند که چون خدا خواسته است، او امام شده است.

▫️میلیاردها سال نوری طی شده است که ما مراحلی را طی کرده ایم تا این چهارده معصوم را پیدا کرده ایم، نباید آن را از دست بدهیم، در استفاده مان از معصوم مانند بقیه کاهل نباشیم.

استاد الهی.