دست کم نگیریم !

امام صادق علیه السلام :
لا تَسْتَصْغِرْ مَوَدَّتَنا فَاِنَّها مِنَ الْباقياتِ الصّالِحاتِ؛
دوستى ما را دست‏كم نگيريد، كه از باقياتِ صالحات (كارهاى خير ماندگار) است.
بحار الأنوار: ج 24، ص 304، ح 16

قال علی بن موسی الرضا علیهما السلام :

 والعِلَّةُ الَّتِى مِن أجلِها دَفَعَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ الذِّبحَ عَن اسماعيلَ، هِىَ العِلَّةُ الَّتى مِن أجلِها دَفَعَ الذِّبحَ عَن عَبدِاللهِ؛ و هِىَ كَونُ النَّبِىِّ صَلَّى اللهُ علَيهِ و آلِهِ و سَلَّمَ و الأئِمَّةِ المَعصومينَ صَلَواتُ اللهِ علَيهِم فى صُلبَيهِما، فَبِبَرَكَةِ النَّبِىِّ صَلَّى اللهُ علَيهِ و آلِهِ و سَلَّمَ و الأئِمَّةِ عليهم‏السّلام دَفَعَ اللهُ الذِّبحَ عَنهُما ، فَلَم تَجرِ السُّنَّةُ فى النّاسِ بِقَتلِ أولادِهِم‏.

 امام رضا علیه السلام فرمودند :

 به همان علّتى كه خداى تعالى ذبح را از حضرت اسماعيل دفع نمود، به همان علّت نيز ذبح و قربانى شدن را از حضرت عبدالله برداشت؛

 و آن علّت عبارت از اين است كه: رسول خدا و ائمّه معصومين عليهم ‏السّلام از صلب اين دو نفر مى ‏باشند. و به واسطه يُمْن و بركت وجود اين حضرات معصومين عليهم ‏السّلام بود كه خداوند اين مسأله را از آنها دفع نمود، و بنابراين ديگر سنّت بر ذبح اولاد از ساير افراد جارى نشد.

?اسرار_ملکوت،ج1،ص257.
 آیت الله حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی

‍ 

41. اگر صدای مرثیه خوان گرفته یا ناصاف است
یا او سرما خورده است، چنانچه می‌تواند در رفع آن بکوشد و یا آن را پیش از خواندن
مرثیه به شنوندگان بگوید.
42. سعی کنیم برای خواندن مرثیه، شروع خوب، گیرا
و جذّابی داشته باشیم.
43. تلاش کنیم خودمان نیز همراه خواندن مرثیه
بسوزیم، اشک بریزیم و گریه کنیم که گفته اند: «آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل
نشیند.‌»
44. اگر هنگام خواندن مرثیه، خودمان گریه نمی‌کنیم
(بکاء) ، دست کم حالت گریه به خود بگیریم (تباکی) .
45. سوز و حال و گریه را در مرثیه خوانی از خدا
و معصومان (طلب کنیم.
46. خود را برتر از مرثیه خوان‌های دیگر ندانیم
و متواضع باشیم. مثلاً، نگوییم: «من یک ساعت مرثیه خوانی کردم، ولی فلانی کم آورد.‌»
47. علاقه، تمرین، صدق، اخلاص و تقوا از عوامل
مؤثر در مرثیه خوانی است؛ پس به آن‌ها توجّه بیشتری کنیم.
48. تعداد جمعیت در اخلاص ما برای مرثیه خوانی
تأثیر نگذارد. مثلاً نگوییم: دیشب در مجلسی مرثیه خوانی کردم که غلغله بود و جای
سوزن انداختن نبود.
49. اگر از مرثیه خوانی ما انتقاد سودمندی
کردند، ناراحت نشویم و آن را بپذیریم.
50. از تحقیر مرثیه خوان‌های دیگر خود داری
کنیم. مثلاً، نگوییم: «روی فلانی را کم کردم.‌»
متن کامل (http://rabetin.blog.ir/post/218)

31. پس از پایان یافتن مرثیه می‌توان این آیه
را خواند:}و سیعلم الّذین ظلموا‌ای منقلب ینقلبون{؛ «و ستم کاران به زودی خواهند
دانست که به چه مکانی باز می‌گردند.‌» یا آیه }الا لعنة الله علی القوم
الظّالمین{؛ «آگاه باشید نفرین خدا بر ستم کاران است.‌»
32. بعد از خواندن آیاتی که گفته شد، می‌توانیم
برای استجابت دعا پنج بار آیه }امّن یجیب المضطرّ اذا دعاه و یکشف السّوء{؛ را
بخوانیم.
33. می‌توانیم پس از «امّن یجیب» این دعا را
بخوانیم: «اللّهم انّا نسئلک و ندعوک باسمک العظیم الاعظم الاعزّ الاجلّ الاکرم
بحقّ محمّد و علی و فاطمه و الحسن و الحسین و تسعه المعصومین من ذریه الحسین» سپس
ده بار «یا الله» بگوییم آن گاه دعاهای دیگر را بخوانیم.
34. اگر هنگام مرثیه خوانی، مطلب یا شعر بعدی را
فراموش کردیم، مطلب یا شعر قبلی را تکرار می‌کنیم و شرح می‌دهیم و در ضمن این کار
به جستجوی مطلب یا شعر بعدی می‌پردازیم تا آن را به یاد آوریم.
35. برای مرثیه خوانی اگر می‌توانیم در جایی
قرار بگیریم که مُشرِف بر شنودگان باشیم.
36. شایسته است موانع تمرکز حواس را از محل
مرثیه خوانی بر طرف کنیم. گاهی این کار با تذکری از سوی مرثیه خوان می‌تواند انجام
گیرد.
37. در آغاز مرثیه می‌توانیم از شنوندگان
بخواهیم تا سرها را به زیر بیندازند، دل‌ها را روانه کربلا کنند و زانوی غم در بغل
گیرند.
38. تا می‌توانیم مقدار مرثیه را با مدّت زمانی
که از ما خواسته اند، هماهنگ کنیم؛ یعنی، مرثیه را به موقع شروع کنیم و به موقع
خاتمه دهیم.
39. در ابتدای مرثیه صدای خود را خیلی بالا نبریم
و بلند نکنیم تا برای ادامه مرثیه نفس داشته باشیم.
40. گاهی گلو و دهان مرثیه خوان مبتدی خشک می‌شود
یا نفس آنان کم می‌آید. این امری طبیعی است که به
مرور زمان از بین می‌رود، ولی نکات مرثیه خوانی، مانند، نکته قبلی را نیز باید
رعایت کرد، تا با چنین مشکلی رو به رو نشد.
متن کامل (http://rabetin.blog.ir/post/217)

‍ 
11. شایسته است پیش از خواندن مرثیه جمله «یا ابا عبدالله ادرکنا» یا جمله «یا صاحب الزّمان ادرکنا» یا جمله «یا فاطمة الزهرا ادرکینا» را از قلب خود بگذرانیم یا بر زبانمان جاری سازیم.
12. پیش از مرثیه خوانی درباره آن فکر نماییم که چگونه آن را آغاز کنیم. چگونه آن را ادامه دهیم و چگونه آن را به پایان بریم و به طور کلی چگونه آن را بیان نماییم.
13. مرثیه را با نام و حمد خدا، درود و صلوات بر پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم و ائمه معصومین علیهم السلام و بیزاری از دشمنان آنان آغاز کنیم؛ مثلاً، بگوییم: «بسم الله الرّحمن الرحیم، الحمدلله ربّ العالمین، ثمّ الصّلوة و السّلام علی سیدنا و نبینا ابی القاسم محمّد و علی اهل بیته الطّیبین الطّاهرین و لعنه الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم الدّین.‌»
14. می‌توانیم مرثیه را با نام خدا و یاد صفات خدا آغاز کنیم؛ مثلاً بگوییم: «بسم الله الرحمن الرحیم، یا رحمان یا رحیم…‌»
15. پس از ذکر نام، صفات و حمد خدا و درود بر معصومان علیهم السلام می‌توانیم چند بیت شعر بخوانیم یا خاطره و داستانی را ذکر کنیم. سپس اصل مرثیه را بازگو نماییم.
16. اگر شعر یا خاطره یا داستانی پیش از خواندن اصل مرثیه مورد استفاده قرار می‌گیرد، سعی شود آن قدر طولانی نگردد که از اصل مرثیه بیشتر شود و اصل مرثیه، هدف و محتوای آن را تحت الشعاع خود قرار دهد.
17. چنانچه شعر، داستان، خاطره یا نظایر آن در مرثیه خوانی مورد استفاده قرار گرفت، باید از نظر محتوا درست و از نظر مدرک صحیح و معتبر باشند.
18. شایسته است از اشعار عرفانی مربوط به مرثیه در همه جا استفاده نشود، زیرا مطالب عرفانی، زمینه یا زمینه سازی می‌خواهد.
19. در آغاز راه و پیش از خواندن مرثیه، آن را در خانه یا مانند آن تمرین و حفظ کنیم، تا در هنگام خواندن مرثیه دچار اشتباه یا فراموشی نشویم.
20. اگر شنوندگان برای شنیدن مرثیه به طور پراکنده نشسته اند، در صورت امکان از آنان بخواهیم جمع‌تر بنشینند.