قال علی بن موسی الرضا علیهما السلام :

 والعِلَّةُ الَّتِى مِن أجلِها دَفَعَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ الذِّبحَ عَن اسماعيلَ، هِىَ العِلَّةُ الَّتى مِن أجلِها دَفَعَ الذِّبحَ عَن عَبدِاللهِ؛ و هِىَ كَونُ النَّبِىِّ صَلَّى اللهُ علَيهِ و آلِهِ و سَلَّمَ و الأئِمَّةِ المَعصومينَ صَلَواتُ اللهِ علَيهِم فى صُلبَيهِما، فَبِبَرَكَةِ النَّبِىِّ صَلَّى اللهُ علَيهِ و آلِهِ و سَلَّمَ و الأئِمَّةِ عليهم‏السّلام دَفَعَ اللهُ الذِّبحَ عَنهُما ، فَلَم تَجرِ السُّنَّةُ فى النّاسِ بِقَتلِ أولادِهِم‏.

 امام رضا علیه السلام فرمودند :

 به همان علّتى كه خداى تعالى ذبح را از حضرت اسماعيل دفع نمود، به همان علّت نيز ذبح و قربانى شدن را از حضرت عبدالله برداشت؛

 و آن علّت عبارت از اين است كه: رسول خدا و ائمّه معصومين عليهم ‏السّلام از صلب اين دو نفر مى ‏باشند. و به واسطه يُمْن و بركت وجود اين حضرات معصومين عليهم ‏السّلام بود كه خداوند اين مسأله را از آنها دفع نمود، و بنابراين ديگر سنّت بر ذبح اولاد از ساير افراد جارى نشد.

?اسرار_ملکوت،ج1،ص257.
 آیت الله حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی