شاید تمام اقداماتی که پدر و مادر برای کنترل کودک خود در فضای مجازی باید بکار گیرند بسیار وقت‌گیر باشد و حوصله زیادی را بخواهد. امروزه نرم افزارها و برنامه هایی وجود دارد که می‌تواند به والدین کمک کند تا با خیال راحت کودک خود را با فضای مجازی و اینترنت تنها بگذارد بدون آنکه نگران خطرات احتمالی باشند. تعدادی از این نرم افزارها وارداتی و با فرهنگ‌های بیگانه وارد خانواده‌های ما می‌شوند،البته نمونه‌های داخلی موفقی نیز در این زمینه وجود دارد، که برای نمونه می‌توان از اپلیکیشن دنیای درسا به عنوان یکی از مصادیق موفق آن نام برد.
متن کامل خبر 

? http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13960525001087
?@DorsaFamily

والدین و دغدغه استفاده کودکان از برنامک‌ها چگونه استفاده کودکان از برنامه‌های تلفن همراه را مدیریت کنیم؟
افزون شدن مشکلات و مخاطرات اپلیکیشن‌های موبایلی برای کودکان و نوجوانان می‌طلبد که خانواده‌ها فرزندان خود را از همان دوران کودکی با خطرات استفاده نادرست از فضای مجازی آشنا کنند.

هرگز از هوش خوب فرزندمان نگوییم، از تلاش زیادش بگوییم.

اگر از هوشش گفتیم،‌ دیر یا زود، با هر شکست یا اشتباه، باور خود را به هوش بالایش و به حرف‌های ما از دست خواهد داد.

زندگی جایی نیست که شکست یا اشتباه، اجتناب پذیر باشد. اما وقتی از تلاش زیادش گفتیم، اگر هم شکست یا اشتباه کرد، باورش را به خودش از دست نمی‌دهد. بلکه تصمیم می‌گیرد که بهتر و بیشتر تلاش کند. هر شکستی او را محکم‌تر و پرتلاش‌تر خواهد کرد.
ضمن اینکه به تدریج خواهد آموخت، که چیزی باعث افتخار است که برای تلاشش،‌ زحمت کشیده باشد. نه چیزی که با آن، به دنیا آمده باشد.

در ایران پدرها و مادرها مقابل فرزندشون همدیگر را نوازش نمی کنند و در آغوش نمی کشند و اینکار رو مقابل کودک زشت می دانند…

اما هنگام مشاجره رعایت فرزند را نمی کنند و مقابل او با هم مشاجره می کنند و فرزند چه بسا از داد و بیداد آنها به گریه می افتد! خوب در ایران کودکان از کجا مهرورزی بیاموزند؟
نوازش و مهرورزی در رسانه ها ممنوع است.
در مدرسه ممنوع است.
در خانواده ممنوع است.

پس ذهن کودک در ایران بیشتر از مهرورزی، خشونت را می آموزد.
جان لنون چه زیبا گفته: در جهانی زندگی می‌کنیم که باید پنهانی عشق ورزی کرد، در حالی‌ که در روز روشن خشونت را تمرین میکنند.

پرسش: آیا شفاعت که موجب بخشیده شدن بعضی از گناهکاران در قیامت می‌شود مخالف سنت پروردگار مبنی بر عذاب گناهکاران و انتقام از آنان نیست؟ در حالی که بر اساس آیات قرآن سنت‌های الهی قابل تغییر و تبدیل نیستند.

پاسخ: گر چه انتقام گرفتن از مجرمان، سنت خداست: إِنَّا مِنَ ٱلْمُجْرِمِينَ مُنتَقِمُونَ (سجده ۲۲) و این مطلب نیز صحیح است که سنت‌های خدا هیچگاه تبدیل و تغییر پیدا نمی‌کنند: فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ ٱللَّهِ تَبْدِيلاًۖ وَ لَن تَجِدَ لِسُنَّتِ ٱللَّهِ تَحْوِيلاً (فاطر ۴۳)

ولی باید توجه داشت که خدای متعال تنها یک سنت ندارد بلکه سنت‌های متعددی دارد و همان گونه که انتقام گرفتن از برخی از گناهکاران سنت الهی است، بخشیدن گناهانی به جز شرک و آمرزش برخی از گناهکاران نیز سنت خداست: إِنَّ ٱللَّهَ لاَ يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِۦ وَ يَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُ (نساء ۴۸)

بنابراین شفاعت که شامل بعضی از گناهکاران می‌شود نیز خود سنتی الهی است که قابل تغییر و تبدیل نیست.

بنابراین خدای متعال دارای سنت‌های گوناگونی است که هر یک از آن‌ها دارای شرائط و جایگاه خاصی است و هر گاه شرائط هر یک از سنت‌های خدا فراهم شود آن سنت قطعاً و بدون تبدیل و تغییر واقع خواهد شد؛ اما اینکه مثلاً چه گناهکارانی و در چه مرحله‌ای، از شفاعت برخوردار می‌شوند و شفاعت شامل چه گناهکارانی نمی‌شود، بر اساس حکمت و علم خداست که به تمام اعمال و نیات بندگان خود و به تمام شرائط سنت‌های خویش آگاهی کامل دارد: (اسراء ۱۷)

چوپانى به مقام وزارت رسید؛ هر روز بامداد برمی‌خاست و کلید بر مى‌داشت و درب خانه پیشین خود را باز مى‌کرد و ساعتى را در خانه چوپانى خود مى‌گذراند. سپس از آنجا بیرون مى‌آمد و به نزد امیر مى‌رفت.

شاه را خبر دادند که وزیر هر روز صبح به خلوتى مى‌رود و هیچ کس را از کار او آگاهى نیست. امیر را میل بر آن شد تا بداند که در آن خانه چیست. روزى ناگاه از پس وزیر بدان خانه درآمد. وزیر را دید که پوستین چوپانى بر تن کرده و عصاى چوپانان به دست گرفته و آواز چوپانى مى‌خواند. امیر گفت: «اى وزیر! این چیست که مى‌بینم؟»

وزیر گفت: «هر روز به اینجا مى‌آیم تا ابتداى خویش را فراموش نکنم و به غلط نیفتم، که هر که روزگار ضعف به یاد آرد، در وقت توانگرى، به غرور نغلتد.»

امیر، انگشترى خود از انگشت بیرون کرد و گفت: «بگیر و در انگشت کن؛ تاکنون وزیر بودى، اکنون امیرى!»

?پی‌نوشت: در آیه ۵ سوره فاطر آمده است: «…فَلَا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا…»

?یعنی:«زندگیِ دنیا شما را نفریبد.»