تصویر عمل ما به عالم لوح ثبت می شود

برخی فکر می‌کنند که تنظیم رفتارها بر پایه انتظار ظهور، فقط آثار اخروی دارد و آثار نقد دنیوی ندارد در حالی که کسی که با انتظار صحیح به سر می‌برد و به تعبیر احادیث در خیمه مهدی عج زندگی می‌کند از برکات بزرگ انتظار در دنیا نیز بهره می‌گیرد.
نمونه آن این سخن گرانقدر امام کاظم علیه السلام است که فرمود:« مَنِ ارْتَبَطَ دَابَّةً مُتَوَقِّعاً بِهِ أَمْرَنَا وَ يَغِيظُ بِهِ عَدُوَّنَا وَ هُوَ مَنْسُوبٌ إِلَيْنَا أَدَرَّ اللَّهُ رِزْقَهُ وَ شَرَحَ صَدْرَهُ وَ بَلَّغَهُ أَمَلَهُ وَ كَانَ عَوْناً عَلَى حَوَائِجِهِ.» (الكافي، ج‏6، ص: 535)
هر کس از شیعیان ما که در انتظار امر فرج ما چهارپایی نگه‌داری کند خداوند رزق او را افزایش داده و شرح صدر به او عطا کرده و به آرزویش می‌رساند و در خواسته‌ها، یاری‌گر او خواهد بود

 سالروز ولادت حضرت امام علی النقی الهادی(ع) مبارک باد!

متوکل یک شب بی‌خبر و بدون سابقه، عده‌ای از دژخیمان خود را فرستاد به خانه امام هادی علیه السلام که خانه‌اش را تفتیش و خود امام را هم حاضر نمایند. متوکل این تصمیم را در حالی گرفت که بزمی تشکیل داده مشغول می‌گساری بود. مأمورین سرزده وارد خانه امام شدند و امام را به حضور متوکل بردند.

وقتی که امام وارد شد، متوکل در صدر مجلس بزم نشسته مشغول می‌گساری بود. دستور داد که امام پهلوی خودش بنشیند. امام نشست. متوکل جام شرابی که در دستش بود به امام تعارف کرد. امام امتناع کرد و فرمود: «به خدا قسم که هرگز شراب داخل خون و گوشت من نشده، مرا معاف بدار».

متوکل قبول کرد، بعد گفت: «پس شعر بخوان و با خواندن اشعار نغز و غزلیات آبدار محفل ما را رونق ده». فرمود: «من اهل شعر نیستم و کمتر، از اشعار گذشتگان حفظ دارم». متوکل گفت: «چاره‌ای نیست، حتما باید شعر بخوانی».

امام شروع کرد به خواندن اشعاری‏ که مضمونش این است:
 «قله‌های بلند را برای خود منزلگاه کردند، و همواره مردان مسلح در اطراف آنها بودند و آنها را نگهبانی می‌کردند، ولی هیچ یک از آنها نتوانست جلو مرگ را بگیرد و آنها را از گزند روزگار محفوظ بدارد».

 «آخرالامر از دامن آن قله‌های منیع و از داخل آن حصن‌های محکم و مستحکم به داخل گودال‌های قبر پایین کشیده شدند، و با چه بدبختی به آن گودال‌ها فرود آمدند!».

 «در این حال منادی فریاد کرد و به آنها بانگ زد که: کجا رفت آن زینت‌ها و آن تاج‌ها و هیمنه‌ها و شکوه و جلال‌ها؟».

 «کجا رفت آن چهره‌های پرورده نعمت‌ها که همیشه از روی ناز و نخوت، در پس پرده‌های الوان، خود را از انظار مردم مخفی نگاه می‌داشت؟».

 «قبر عاقبت آنها را رسوا ساخت. آن چهره‌های نعمت پرورده عاقبة الامر جولانگاه کرم‌های زمین شد که بر روی آنها حرکت می‌کنند!».

 «زمان درازی دنیا را خوردند و آشامیدند و همه چیز را بلعیدند، ولی امروز همان‌ها که خورنده همه چیزها بودند مأکول زمین و حشرات زمین واقع شده‌اند!».

نشئه شراب از سر می‌گساران پرید. متوکل جام شراب را محکم به زمین کوفت و اشک‌هایش مثل باران جاری شد. به این ترتیب آن مجلس بزم درهم ریخت و نور حقیقت توانست غبار غرور و غفلت را، ولو برای مدتی کوتاه، از یک قلب پرقساوت بزداید.

? استاد مطهری، داستان راستان، ج۱، ص۱۰۷-۱۰۳ (با تلخیص)

کانال رسمی بنیاد شهید مطهری

۹ ذیحجه: صدور حدیث شریف سد الابواب
.
۹ ذیحجه: روز عرفه
.
۱۰ ذیحجه: عید قربان
.
۱۰ ذیحجه: ابلاغ سوره توبه (برائت) توسط امیرالمؤمنین علیه السلام
.
۱۰ ذیحجه: بیان حدیث شریف ثقلین توسط رسول خدا صلی الله علیه و آله
.
۱۲ ذیحجه: سپردن نشانه های نبوت و امامت به امیرالمؤمنین علیه السلام
.
۱۳ ذیحجه: اعلام عمومی لقب «امیرالمؤمنین» برای حضرت علی علیه السلام
.
۱۴ ذیحجه: بخشش فدک به حضرت زهرا سلام الله علیها و نزول آیه «و آت ذا القربی حقه»
.
۱۵ ذیحجه: شق القمر
.
۱۵ ذیحجه: میلاد امام هادی علیه السلام و توجه به زیارت جامعه کبیره و غدیریه
.
۱۷ ذیحجه: نزول آیه محبت در شأن امیرالمؤمنین علیه السلام
.
۱۷ ذیحجه: نزول آیه تبلیغ «یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک…»
.
۱۸ ذیحجه: عید بزرگ غدیر
.
۱۸ ذیحجه: ایراد خطبه غدیر توسط رسول خدا صلی الله علیه و آله
.
۱۸ ذیحجه: نزول آیه اکمال و اتمام «اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی…»
.
۱۸ ذیحجه: روز بیعت با امام زمان عجل الله فرجه
.
۱۸ ذیحجه: اجرای عقد اخوت میان پیامبر و امیرالمؤمنین علیهما السلام
.
۱8 ذیحجه: آغاز حکومت ظاهری امیرالمؤمنین علیه السلام بعد از ۲۵ سال
.
۱۸ ذیحجه: روز نصب جانشینان انبیای الهی علیهم السلام
.
۱۸ ذیحجه: تأکید رسول خدا صلی الله علیه و آله بر حدیث منزلت
.
۱۸ ذیحجه: استقرار کشتی حضرت نوح (توجه به حدیث سفینه)
.
۲۰ ذیحجه: معجزه غدیر و نزول آیه «سأل سائل بعذاب واقع»
.
۲۱ ذیحجه: روز نزول آیه اولی الامر «و اولی الامر منکم…»
.
۲۱ ذیحجه: حدیث بساط (فرش پرنده)
.
۲۲ ذیحجه: مصونیت پیامبر صلی الله علیه و آله در توطئه هرشا
.
۲۴ ذیحجه: عید بزرگ مباهله
.
۲۴ ذیحجه: بخشش انگشتر در رکوع و نزول آیه ولایت «انما ولیکم…و هم راکعون»
.
۲۴ ذیحجه: نزول آیه تطهیر و صدور حدیث شریف کساء در جریان مباهله
.
۲۵ ذیحجه: نزول سوره انسان «هل اتی» در شأن پنج تن آل عبا علیهم السلام
.
۲5 ذیحجه: اقامه اولین نماز جمعه توسط امیرالمؤمنین علیه السلام
.
دهه آخر ذیحجه: میلاد امام موسی کاظم علیه السلام
.

شب دهم ذیحجه از شب‎های مبارک است. و جزء چهار شبی است که احیاء و شب زنده داری در آنها مستحب است. در شب عید قربان، درهای آسمان باز است. برای این شب اعمالی ذکر شده است:

1- زیارت امام حسین علیه السلام .

2- خواندن دعای “یا دائِمَ الْفَضْلِ عَلیَ الْبَرِیَّةِ” که در شب جمعه هم وارد شده است.

?اعمال روز عید قربان

روز دهم ذیحجه، روز عید قربان است و بسیار روز شریفی است و اعمال آن چند چیز است:

1- غسل . که در این روز سنّت مؤکد است و بعضی از علماء واجب دانسته‎اند.

2- اقامه نماز عید قربان، به همان نحو که در عید فطر ذکر شده است. اما در این روز مستحب است که بعد از نماز، با گوشت قربانی افطار شود.

3- خواندن دعاهائی که وارد شده پیش از نماز عید و بعد از آن و در اقبال ذکر شده و شاید بهترین دعاهای این روز، دعای چهل و هشتم صحیفه سجادیه باشد که اوّل آن “اَللّهُمَّ هذا یَوْمٌ مُبارَکٌ” است.

4- خواندن دعای چهل و ششم صحیفه سجادیه که اینگونه آغاز می‎شود: “یا مَنْ یَرْحَمُ مَنْ لا یَرْحَمُهُ الْعِبادُ".

5- خواندن دعای ندبه .

6- قربانی کردن؛ که سنّت مؤکّد است .

7- خواندن تکبیرات برای کسی که در منا باشد بعد از پانزده نماز که اولش نماز ظهر روز عید است و آخرش نماز صبح روز سیزدهم است. و کسانی که در سایر شهرها هستند نیز بعد از ده نماز از ظهر روز عید تا صبح دوازدهم این تکبیرات را بگویند. تکبیرات بنا بر روایت صحیح در اصول کافی از این قرار است :

اللهُ اَکْبَرُ اللهُ اَکْبَرُ لا اِلهَ اِلا اللهُ وَاللهُ اَکْبَرُ اللهُ اَکْبَرُ اللهُ اَکْبَرُ ولِلّه الْحَمْدُ اللّهُ َکْبَرُ

خدا بزرگتر از توصیف است، معبودی جز خدا نیست و خدا بزرگتر است، و ستایش خاص خدا است

اعَلی ما هَدانا اَللّهُ اَکْبَرُ عَلی ما رَزَقَنا مِنْ بَهیمَةِ الاْنْعامِ

خدا بزرگتر است بر آنچه ما را راهنمائی کرد خدا بزرگتر است بر آنچه روزی ما کرد از چهارپایان انعام (شتر و گاو و گوسفند)

وَالْحَمْدُلِلّهِ عَلی ما اَبْلانا.

و ستایش خاص خدا است برای آنکه آزمود ما را
و مستحب است که به مقداری که توانایی است این تکبیرات بعد از نمازها تکرار شود .

حکمت این کار چیست؟

پاسخ

از این عبارت دو نوع برداشت وجود دارد:

1. چرا به جای گوسفند موجود دیگری برای قربانی شدن انتخاب نشده است؟

2. اساسا چرا این جایگزینی انجام گرفته است؛ یعنی به چه دلیلی همان حضرت اسماعیل قربانی نشده است؟

پاسخ به سوال اول در حدیثی از امام رضا (ع) این گونه آمده است: اگر خداوند چیزى گران قدرتر از قوچ در میان مخلوقات خود سراغ داشت، هر آینه او را فداء اسماعیل قرار مى‏داد.

اما در پاسخ به سوال دوم لازم است گفته شود: هدف از این دستور خداوند امتحان حضرت ابراهیم (ع) بود، نه اینکه خداوند می خواست اسماعیل قربانی و کشته شود. روشن است که حضرت ابراهیم نیز از امتحان یاد شده سربلند بیرون آمد، لذا دیگر نیازی به کشته شدن حضرت اسماعیل (ع) نبود.

قصص الأنبیاء(قصص قرآن)، ص 209.

مباهله_قرن_21

https://t.me/joinchat/AAAAADvV7pY_b_pIaHwEmg