پاسخ

☑️1. همه فقیرند:
تمامی موجودات عالم، از جمله انسان‌ها، فقیر هستند، یعنی ذاتاً محتاج هستند، چرا که همه مخلوق می‌باشند.
چنان که همگان، حتی برای نفس کشیدن محتاج هوا، و برای بقا محتاج آب و نان هستند.

منتهی باید دقت نمود:
که این “فقر” نسبت به خداوند متعال می‌باشد و همان آب و نان نیز مخلوق خداوند هستند.
بنابراین، ممکن است کسی به لحاظ علم، ثروت، قدرت و … داراتر از دیگری یا دیگران باشد، اما همه محتاج خدا هستند
و در این قاعده، فرقی بین معصوم و غیر معصوم، یا مؤمن و کافر وجود ندارد. هیچ کسی غنی نمی‌شود.

لذا در بیان این قاعده‌ی کلی فرمود: (فاطر، 15)
اى مردم شما به خدا نيازمنديد و خداست كه بى ‏نياز ستوده است.

☑️2. تمامی دعاهای ما، با «الهی، ربی، سیدی، اَللَّهُمَّ إِنّى أَسْئَلُكَ »
شروع می‌شود، یعنی او را می‌خوانیم و از او می‌خواهیم،
اگر چه عقل، فکر، بصیرت، اخلاص، استغفار، توبه، دو رکعت نماز …
و از جمله اهل عصمت علیهم السلام را وسیله‌ای (توسل) برای استجابت قرار دهیم.

☑️3. دعا برای امام زمان علیه السلام:
بنابراین، خیر و برکت هر دعایی، حتی در حق دیگران، ابتدا متوجه و عاید دعا کننده می‌گردد، چرا که در محضر حق تعالی حاضر شده، او را می‌خواند و از او می‌خواهد؛ لذا منّتی بر دعا شونده ندارد.

لذا اینگونه نیست که تنها و تنها اهل بیت علیهم السلام نیازمند دعای ما باشند و به ماچیزی بخاطر دعابرای ایشان عائد نشود
بکه برعکس در بسیاری از موارد اصل دعا کردن موضوعیت دارد وسبب ارتقای و تعالی بخشودگی و… برای ما میگردد

چنان که فرمود: هر خیری برای دیگران بخواهی، مضاعفش را به خودت می‌دهند.

☑️4. «دعا وصل است» - «دعا برای ایشان، ادب و ارتباط متقابل است»
با دعا کردن میتوان وصل به ایشان شد
میتوان خود را نزدیکتر به ایشان نمود
و با حضرات معصومین و انوار مقدسه ارتباط برقرار کرد.

و السلام علی من اتبع الهدی