تصویر عمل ما به عالم لوح ثبت می شود

قیامت یوم الحسرت است و همه به نحوی حسرت می خورند که چرا از عمر خود استفاده نکرده اند. یکی از موارد حسرت انسان در آخرت، حسرت بر مسجد و اهالی مسجد(زندگان) است. پیامبر اسلام در مورد حسرت اهالی قبور، بر اهالی مساجد می‌فرماید:  «ما مِن يَومٍ إلاّ و مَلَكٌ يُنادي فِي‌المَقابِر: مَن تَغبِطونَ؟ فَيقولونَ: «أهلَ المَساجِدِ؛ يُصَلّونَ و لا نَقدِرُ؛ روزي بر اهل قبور نمي‌گذرد مگر مَلکي آنها را ندا مي‌کند: شما حسرت چه چیزی را می‌خورید؟ مي‌گويند:‌ غبطه و آرزوي ما برای اهل مسجد(در دنیا) است،‌ آنها نماز مي‌خوانند و ما نمي‌توانيم بخوانيم.».[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل‏، ج‏3، ص363].
انسان در آخرت افسوس می‌خورد که چرا با مسجد ــ این خانه‌ی خدا در روی زمین ــ چندان مانوس نبودم؛ در حالی که خداوند در حدیث قدسی، مرا به انس با آن ترغیب کرده بود. «اِنَّ بُيُوتِي فِي الْأَرْضِ اَلْمَسَاجِدُ، فَطُوبَي لِعَبْدٍ تَطَهَّرَ فِي بَيْتِهِ ثُمَّ زَارَنِي فِي بَيْتِي أَلا إِنَّ عَلَي‌الْمَزُورِ كَرَامَةَ الزَّائِرِ؛ مساجد خانه‌هاي من در زمين‌اند. خوشا به حال بنده‌اي كه در خانه‌اش خود را طاهر كند(وضو بگيرد) بعد مرا در خانه‌ام زيارت نمايد. اينجا ديگر بر ميزبان است كه مهمان خود را گرامي بدارد.»[من لا يحضره الفقيه، ج1، ص239].

مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل‏، نورى، حسين بن محمد تقى‏، محقق / مصحح: مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏، ناشر: مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏، سال چاپ: 1408 ق‏،ج‏3، ص363.
من لا يحضره الفقيه‏، ابن بابويه، محمد بن على‏، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏، سال چاپ: 1413 ق‏، ج1، ص239.

 خداوند متعال، داوود را در زمین خلیفه ساخت و فرمود:

ای داوود ما تو را در زمین خلافت دادیم.

و همچنین حضرت قائم را خلیفه خود در زمین نمود و فرمود: 

آیا چه کسی جز خداوند دعای مضطر را به اجابت می رساند و گرفتاری را برطرف می سازد و شما را خلفای زمین قرار می دهد.

داوود، خداوند آهن را برایش نرم کرد که در قرآن آمده و آهن را برایش نرم ساختیم.

قائم نیز خداوند آهن را برایش نرم کرده است.

داوود سنگ با او سخن گفت و صدا زد: ای داوود مرا بگیر و «جالوت » را با من به قتل برسان.

 قائم نیز علم و شمشیرش او را صدا می کنند و می گویند: این ولی خدا خروج کن و دشمنان خدا را به قتل برسان.

 در روایت آمده است: سنگ در زمان ظهور آن حضرت هنگامی که کافری زیر آن پنهان می شود مومن را صدا می زند و می گوید: ??

ای مومن زیر من کافری است او را بکش. پس مومن می آید و کافر را می کشد.

داوود جالوت را کشت.

 قائم نیز دجال که از «جالوت » بدتر است را می کشد.

 داوود به الهام در میان مردم حکم می کرد.

 قائم به حکم داوود قضاوت خواهد کرد و از بینه و شاهد نمی پرسد و نیازی به آن ندارد.

 داوود نوشته ای از آسمان بر او نازل شد که مهری از طلا بر آن بود، در آن نوشته سیزده مساله بود.

در کمال الدین از حضرت امام صادق (ع) روایت شده که قائم نوشته ای با مهر طلایی به همراه دارد و می فرماید:

گویی قائم را بر منبر کوفه می نگرم که یارانش 313 تن به عدد اصحاب بدر پیرامونش هستند و آن هایند صاحبان پرچم ها و آن هایند حکمروایان الهی در زمینش بر خلایقش، تا اینکه از قبای خود نوشته ای بیرون آورد که با مهری زرین ممهور باشد.

 پیمانی از رسول الله؛

 پس مانند گوسفندان بی زبان از دور و برش پراکنده می شوند و کسی از آنها باقی نمی ماند مگر وزیر و یازده نقیب، چنانکه با موسی بن عمران باقی ماندند، پس در زمین می گردند ولی راهی جز او نمی یابند پس به خدمتش باز می گردند.
منبع: (مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم، (1348 ـ 1301ق)

?شخصی به حضرت آیت الله بهاء الدینی گفته بود:

❗️آقا جان، دعا کنید من آدم شوم!

آقا فرموده بودند:
«‌با دعا کسی آدم نمی شود».

 شده است بدون ریختن چای خشک در آب جوش، چایی بخوری؟

شده است بدون مایه زدن به شیر، پنیر درست شود؟‌

شده است بدون خوردن آب و غذا سیر شوی؟

شده است بدون الکتریسیته، لامپ روشن شود؟

بدون علم و عمل صالح نیز آدم شدن محال است!!

 داستانهای کوتاه، جلد 1
مَثَلُ اَلَّذِينَ حُمِّلُوا اَلتَّوْرٰاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهٰا كَمَثَلِ اَلْحِمٰارِ يَحْمِلُ أَسْفٰاراً بِئْسَ مَثَلُ اَلْقَوْمِ اَلَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيٰاتِ اَللّٰهِ وَ اَللّٰهُ لاٰ يَهْدِي اَلْقَوْمَ اَلظّٰالِمِينَ ﴿۵﴾جمعه

‌ ?‌ مادامى که گیلاس با بند باریکش به درخت متصل است؛
همه عوامل در جهت رشدش در تلاشند.

باد، باعث طراوتش میشود
آب، باعث رشدش میشود،
و آفتاب، به او پختگی و کمال میبخشد.

اما …
به محض پاره شدن آن بند؛
و جدا شدن از درخت،

آب، باعث گندیدگی؛
باد باعث پلاسیدگی؛
و آفتاب باعث پوسیدگی
و ازبین رفتن طراوتش میشود!

بنده بودن یعنی همین،
یعنی بند به خدا بودن،
که اگر این بند پاره شد، دیگر همه عوامل در فساد ما مؤثر خواهند بود.

پول، قدرت، شهرت، زیبایی…. تا بند به خداییم برای رشد ما، مفید و بسیار هم خوب است اما به محض جدا شدن بند بندگی، همه آن عوامل باعث تباهی و فساد ما می شود.
قُلْ أَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اَللّٰهِ مٰا لاٰ يَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَ لاٰ نَفْعاً وَ اَللّٰهُ هُوَ اَلسَّمِيعُ اَلْعَلِيمُ ﴿۷۶﴾مائده