تصویر عمل ما به عالم لوح ثبت می شود

منتظِر باید با منتظَر سنخیت داشته باشد؛ منتظر ظهور باید ظهوری زندگی کند، یعنی در دوران غیبت خود را در عصر ظهور ببیند، بررسی کند و بداند در عصر ظهور همراهان امام(عج) چه می کنند و چه ویژگی هایی دارند و همان ویژگی ها را در وجود خویش ایجاد کند.

یاران امام عصر(عج) آنهایی اند که در عصر غیبت، صفات یاری را تمرین کرده و آماده یاری شده باشند، کسی که چنین نباشد نمی تواند در عصر ظهور این صفات را در خود ایجاد و احیاء کند. همه آنچه در عصر ظهور رخ می دهد باید در دوران غیبت کسب شده باشد وگرنه دیگر در فرد ایجاد نمی شود.

برای مثال اگر درباره عصر ظهور تحقق ارزش ها و شاخصه هایی مثل ظلم ستیزی، استکبارستیزی و عدالت محوری مطرح می شود، در وصف یاران امام زمان(عج) آمده که در میان خود «رحماء بیهنم» و در مقابل دشمنان «اشداءُ علی الکفّار» اند. ما نیز باید با تمرین این صفات را در خود ایجاد کنیم.

حجت الاسلام والمسلمین محمدصادق کفیل، معاون فرهنگی آموزشی بنیاد حضرت مهدی(ع)

روزی دم روباهی لای سنگی گیر کرد و بر اثر تقلای زیاد دمش کنده شد ، روباه دیگری آن را دید و با تمسخر گفت پس دمت چه شد ؟؟ روباه بی دم گفت من الان سبکتر شده ام و انگار در هوا پرواز میکنم و تا میتوانست از لذت بی دم بودن گفت. روباه دوم نیز فریب خورد دمش را با تلاشی زیاد و درد بسیار کند و لذتی هم نیافت ، با تعجب و عصبانیت پرسید : پس آن لذتی که میگفتی چه شد؟ روباه اول گفت : اگر به دیگر روباه ها از درد کنده شدن دم و مضرات آن بگوییم ما را مسخره میکنند ، و همینطور این روند و تفکر انقدر در میان روباه ها رواج پیدا کرد تا کار به جایی رسید که اکثر روباه ها بی دم شدند و اگر روباه با دمی را میدیدند مسخره اش میکردند
هم اکنون نیز در آخرالزمان اگر کسی حیا و عفت و عبادت و خدا و انتظار فرج را داشته باشد مورد تمسخر و انکار شدید جامعه واقع میشود و اگر همرنگ گناهان و کثافات آنها باشد مورد تایید خواهد بود.
کار به جایی رسیده که حرف خیر خواهان خریدار ندارد و جاهلان و فاسدان پرستش میشوند ، همچون زمان قوم لوط که گفتند:
لوط و پیروانش را از شهر بیرون کنید زیرا مردم پاکدامنی هستند و از ناپاکی ما بیزارند

اگر همرنگ اکثرشان نباشید تمسخر میشوید اما خداوند در ایه 100 سوره مائده میفرمایند: هرگز پاک و ناپاک برابر نیستند حتی اگر تعداد بیشمار ناپاکیها تو را به شگفت آورد

در این مقاله سعی بر این است که عقاید سه دین حنیف(حق گرا) یعنی اسلام، مسیحیت و یهودیت و در آخر زردشت را در خصوص منجی بیان کنیم. سه دین اسلام، مسیحیت و یهودیت بر این باور استوار هستند که دین فقط یکی است و آن هم تسلیم است و عقاید آن ها مشترک است. در اینجا مجالی برای بیان عقاید و اشتراکات این ادیان نیست، برای همین تنها به یکی از اشتراکات آن ها یعنی وجود منجی و موعود در آخر الزمان می پردازیم.
منجی و دین یهود
دین یهود به عنوان یکی از ادیان آسمانی، در انتظار ظهور مصلح و منجی یعنی مسیحا یا همان ماشیح به سر می برد. نویدهای مصلحی که در آخر الزمان ظهور خواهد کرد و جهان را پر از عدل و داد می کند. در تورات و دیگر کتب مندرج در عهد عتیق اشارات بسیاری به این موضوع شده است. در کتاب یشعیا(اشعیا)ی نبی آمده است:
” مسکینان را به عدالت داوری خواهد کرد… گرگ با بره سکونت خواهد کرد…. پلنگ با بزغاله با هم خواهند خوابید و جهان از معرفت خداوند پر خواهد شد."(2)
یکی از پایه های اساسی و اصول مهم آیین یهود، ایمان به ظهور ماشیح و دوره نجات(گئولا) است. طبق نظر هارامبام هر فرد یهودی که به ماشیح اعتقاد نداشته باشد و یا چشم به راه آمدن او نباشد، منکر سخنان حضرت موسی(علی نبینا و علیه السلام) و سایر انبیای بنی اسرائیل است؛ زیرا موضوع ماشیح به کرات در متون مقدس ذکر شده است.
تلمود کسانی را که به محاسبه دقیق زمان ظهور ماشیح می پردازد، مورد لعن قرار داده است و تنها تشویق به انتظار را توصیه می کند. صبر و انتظار برای ماشیح، تنها یک صفت خوب نیست بلکه یک فرضیه مهم مذهبی محسوب می شود. به همین دلیل، اعتقاد و انتظار برای او جزء اصول سیزده گانه یهود قرار گرفته است.

منجی و دین مسیح
انتظار در مسیحیت نیز بخشی از اعتقادات مسیحیان را در بر می گیرد و اندیشه بازگشت عیسی مسیح(علی نبینا و علیه السلام) یکی از باورهای غالب جامعه مسیحیت را تشکیل می دهد. این شوق و انتظار در بخش هایی قدیمی تر عهد جدید مانند رساله اول و دوم پولس به تساکونیان به خوبی منعکس شده است. در انجیل به عدم تعیین وقت ظهور و ناگهانی بودن آن کاملا اشاره شده است.(3) در انجیل لوقا این چنین آمده است:
“مسیح می گوید: همیشه آماده باشید زیرا من زمانی می آیم که شما گمان نمی برید."(4)
مسیحیت ضمن تاکید بر غیر منتظره بودن بازگشت عیسی(علیه السلام)، هدف از این بازگشت را ایجاد حکومت الهی در راستای حکومت الهی آسمان ها ارزیابی می کند. علاوه بر این، ظهور مسیح، یگانه راه حل برای ادامه حیات و زندگانی برشمره می شود. و عیسی منجی انسان ها و پادشاه پادشاهان معرفی می گردد
مسیحیت ضمن تاکید بر غیر منتظره بودن بازگشت عیسی(علیه السلام)، هدف از این بازگشت را ایجاد حکومت الهی در راستای حکومت الهی آسمان ها ارزیابی می کند.(5) علاوه بر این، ظهور مسیح، یگانه راه حل برای ادامه حیات و زندگانی برشمره می شود.(6)و عیسی منجی انسان ها و پادشاه پادشاهان معرفی می گردد.(7)
موعود مسیحیان بر اساس سخنان دانیال نبی(علیه السلام) سیستم اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، تربیتی و مذهبی جهان را عوض خواهد کرد و جهانی بر مبنای راه و روش خدا بنا می سازد.(8)
امام زمان
اسلام و مهدی موعود(عج)
طبق عقاید مذهب شیعه وطبق بسیاری از کتب اهل تسنن و جماعت، در آخرالزمان مردی هم نام و هم کنیه پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله وسلم) ظهور خواهد کرد. طبق روایات شیعه و اهل سنت، ایشان از نسل امیرالمۆمنین علی بن طالب(علیه السلام) و فرزند بلافصل امام حسن عسکری(علیه السلام) هستند.
مهدی منتظَر(عج): او صاحب الامر، بقیة الله، هم نام و هم کینه جدش رسول گرامی اسلام(ص)، فرزند امام یازدهم؛ امام حسن عسکری(علیه السلام) و نرجس خاتون(س) است. ایشان در سال 255 ه.ق. در سامرا متولد شدند و هنگام وفات پدر بزرگوارشان، پنج ساله بودند و به خاطر مصلحت و در حفظ ماندن جانشان از دید عامه مردم پنهان شدند و ظرف مدت 74 سال ارتباط مردم با ایشان به وسیله چهار نائب خاص آن جناب بود. بعد از این مدت غیبت کبری ایشان آغاز گردید و تا حال ادامه دارد.
ایشان تنها موعود و مصلح و منجی نهایی است. ایشان تنها مظهر رحمت بر روی زمین و تنها مایه امید مردم در تاریکی های ظلم و جور است.
همانند عقاید یهود و مسیح؛ در دین اسلام هم کسی نه تنها از زمان ظهور اطلاعی ندارد و کسانی که زمانی برای این واقعه شریف و عظیم تعیین کنند؛ دروغگو محسوب می شوند بلکه افراد دیگری مانند آن چهار نماینده و سایر افراد با امام(عج) در ارتباط نیستند.
اعتقاد به ظهور منجی و موعود در آخرالزمان، تنها دردین اسلام به کامل ترین شکل آمده است.
دین یهود به عنوان یکی از ادیان آسمانی، در انتظار ظهور مصلح و منجی یعنی مسیحا یا همان ماشیح به سر می برد. نویدهای مصلحی که در آخر الزمان ظهور خواهد کرد و جهان را پر از عدل و داد می کند

السّلام علی العترهًْ القریبه،

سلام بر خانوادۀ نزدیک پیامبر (ص).

السّلام علی المجدّلین فی الفلوات،

سلام بر جنگ ­آوران افتاده در بیابانها.

السّلام علی النّازحین عن الأوطان،

سلام بر دور اُفتادگان از وطنها.

السّلام علی المدفونین بلا اکفان،

سلام بر دفن شدگان بی­ کفن.

السّلام علی الرّؤس المفرّقهًْ عن الابدان،

سلام بر سرهای جدا شده از بدنها.

السّلام علی المحتسب الصّابر،

سلام بر حسابگر شکیبا.

السّلام علی المظلوم بلا ناصر،

سلام بر ستمدیده بی­ یاور.

السّلام علی ساکن التّربهًْ الزّاکیه،

سلام بر آن جای گرفته زمین پاک.

السّلام علی صاحب القبّهًْ السّامیه،

سلام بر دارندۀ بارگاه بلند مرتبه.

السّلام علی من طهّره الجلیل،

سلام بر کسی که خدای بزرگ او را پاک قرار داد.

السّلام علی من افتخر به جبرئیل،

سلام بر کسی که جبرئیل به او افتخار کرد.

السّلام علی من ناغاه فی المهد میکائیل،

سلام بر کسی که میکائیل در گهواره با او گفتگو نمود.

السّلام علی من نکثت ذمّته،

سلام بر آن کسی که پیمانش شکسته شد.

السّلام علی من هتکت حرمته،

سلام بر کسی که احترامش شکسته شد.

السّلام علی من أریق بالظّلم دمه،

سلام بر کسی که به ستم خونش ریخته شد.

السّلام علی المغسّل بدم الجراح،

سلام بر آنکه با خون زخمهایش غسل داده شد.

السّلام علی المجرّع بکأسات الرّماح،

سلام بر آنکه جام نیزه ­ها را نوشید (فرو برد)

السّلام علی الملضـَْام المستباح،

سلام بر مظلومی که خونش را مباح شمردند.

السّلام علی المنحور فی الوریَْ،

سلام بر آنکه سرش را از قفا بریدند.

السّلام علی من دفنه أهل القریَْ،

سلام بر آنکه اهل روستای (بنی­ اسد) او را دفن کردند.

السّلام علی المقطوع الوتین،

سلام بر آنکه رگ گردنش را بریدند.

السّلام علی المحامی بلا معین،

سلام بر حمایت ­کنندۀ بی­ یاور.

السّلام علی الشّیب الخضیب،

سلام بر محاسن به خون رنگین شده.

السّلام علی الخدّ التّریب،

سلام بر گونۀ خاک ­آلوده.

السّلام علی البدن السّلیب،

سلام بر جسم لباس به غارت رفته.

️️السّلام علی الثّغر المقروع بالقضیب،

سلام بر دندانی که با چوب خیزران بر آن زده شد.

️️السّلام علی الرّأس المرفوع،

سلام بر سر بالای نیزه رفته.

️ السّلام علی الأجسام العاریه فی الفلوَْات، تنهشها الذّئاب العادیات، و تختلف إلیها السّباع الضّاریات

سلام بر پیکرهایی که در بیابانها عریان مانده و گرگ­های تجاوزگر (بنی ­امیه) آنها را دریده و درندگان وحشی اطرافشان در رفت ­وآمد بودند

گزیده ای از زیارت ناحیه مقدسه

روایات مربوط به سفیانی در منابع حدیثی شیعه و اهل سنت، بسیار فراوان است و به گفته محدثان شیعی، به حد تواتر می باشد علاوه بر این، حتی احادیث خسف بیداء سپاه سفیانی در منطقه بیداء (بین مکه و مدینه)، نیز نزدیک به حد تواتر می باشد.
از این رو جای هیچ مناقشه ای در باره اصل وجود سفیانی در آینده و فرو رفتن لشکر اعزامی سفیانی به حجاز (خسف بیداء) به عنوان دو نشانه مهم و علامت حتمی ظهور، وجود ندارد.

در مجموع، 4 نظریه در موضوع سفیانی، مطرح می باشد:
1. قول مشهور شیعه که سفیانی به عنوان علامت حتمی ظهور امام مهدی علیه السلام، در حد تواتر، می باشد. و جزئیات و تفاصیل سفیانی نیز در احادیث معتبر گزارش شده است.
2. اصل وجود سفیانی متواتر معنوی است اما جزئیات و تفاصیل مربوط به آن قابل اثبات نیست.
3. احادیث سفیانی جعلی است و اعتباری ندارد.
4. سفیانی، به عنوان نماد جبهه باطل می باشد و نمادین و سمبلیک است. بنابراین سفیانی شخصی، معنایی ندارد و باید به سفیانی نوعی معتقد بود.

حتمی بودن خروج سفیانی
در روایات اسلامی به حتمی بودن خروج سفیانی اشاره شده است؛ اين مطلب در روايات متعدد و معتبری با تعابير مختلفي چون: «محتوم»، «لابدّ‌‌منه»، «حتم من الله»، «لابدّ ان یکون»، «لایکون قائم إلا بسفیانی»، «من قبل قیام القائم»، «خمس قبل قیام القائم» و «خمس علامات محتومات» و … بيان شده است.

امام سجاد عليه ‌السلام در حدیث معتبر فرموده اند:
… قیام قائم از ناحیه خداوند قطعی است و خروج سفیانی نیز قطعی است. هرگز قیام قائم بدون سفیانی نخواهد بود.
حمیری، قرب الاسناد، ص374

امام صادق علیه السلام:
سفیانی از علایم حتمی است و قیام او در ماه رجب خواهد بود.
شیخ صدوق، کمال الدین، ج 2، ص 650

و در کتاب الغیبه نعمانی، از امام باقر عليه ‌السلام در تفسیر آیه ﴿ثم قضی اجلا و اجل مسمی عنده﴾نقل شده است:
آنها دو اجل‌اند: اجل محتوم و تغییرناپذير و اجل موقوف و مشروط. حمران پرسید: اجل محتوم چیست؟ فرمود: اجلی که جز آن نخواهد شد. حمران عرض کرد: اجل موقوف و مشروط چیست؟ فرمود: آنچه اراده خداوند در آن راه دارد و قابل تقدیم و تاخیر و برطرف شدن است. حمران عرض کرد: امیدوارم قیام سفیانی از علایم موقوف و مشروطي باشد که بدا در آن راه دارد! امام فرمودند: به خدا سوگند که چنین نیست، او از علایم حتمی است.
عاملی، دراسة علامات الظهور، ص 45

امام صادق عليه ‌السلام نیز در این خصوص در روایت معتبر فرموده اند:
برخی از امور محتوم و تغییر ناپذيرند و برخی‌شان غیر محتوم است. قیام سفیانی در ماه رجب، از علایم حتمی است.
نعمانی، الغیبۀ، ص 300

و نیز امام باقر علیه السلام در حدیث دیگری فرموده اند:
برخی از امور موقوف و مشروط اند و برخی محتوم و تغییر ناپذير، و سفیانی از علایم حتمی است که بی تردید رخ خواهد داد.
نعمانی، الغیبۀ، ص 301.

امام صادق علیه السلام :
از حتمیاتی که پیش از قیام قائم خواهند بود: سفیانی، فرورفتن (لشکر سفیانی) در بیداء، قتل نفس زکیه، و ندای آسمانی است.
نعمانی، الغیبه، ص264

ابو حمزه ثمالی ، نقل می کند که به امام صادق علیه السلام عرض کردم که پدر شما، امام باقر پيوسته مي‌فرمود: قيام سفياني از امور حتمي است. امام صادق(ع) فرمودند: آري، همين‌طور است … .
شیخ صدوق، كمال الدين، ج 2، ص652

در عصر ظهور ، منطقه شام در خاورمیانه، آبستن حوادث است و اختلافات شدیدی بین گروه ها و پرچم های مختلف، در حال وقوع است، بعد از زمین لرزه بزرگ و خسف منطقه حرستا یا جابیه در کشور سوریه، منطقه شام، آماده خروج سفیانی میشود.