تصویر عمل ما به عالم لوح ثبت می شود

تئاتر، همواره به عنوان هنری فاخر و تفکر برانگیز شناخته شده است. هنرهای نمایشی و حتی تئاتر مدرن ریشه در آئین های مذهبی دارند، به طوری که درام یونانی، که پایه و اساس تئاتر مدرن است، از مراسم پرستش رب النوع دیونیسوس بوجود آمده است. در کشور ما نیز هنرهای نمایشی پیوندی همیشگی و ناگسستنی با باورها و آئین های مذهبی داشته اند؛ نمایش هایی چون تعزیه، شبیه خوانی، نقالی، شاهنامه خوانی و … بخشی از آداب و رسوم ما بوده اند که در قالب هنر، به انتقال اندیشه و ارزش های اخلاقی و دینی از نسلی به نسل دیگر عمل می کردند.
طی سال های اخیر اما وضعیت هنرهای نمایشی ما کاملا تغییر کرده است. آنچه امروز به عنوان تئاتر شناخته می شود، جریانی منفک از مردم و آئین های سنتی و مذهبی این سرزمین است. نمایش های جدید که اغلب در مجموعه هایی چون تئاتر شهر یا تئاتر ایرانشهر روی صحنه می روند، بسته هایی به ظاهر روشنفکرانه هستند که در آنها به جای هنر و اندیشه، بد زباني و فحاشي، پرده دري اخلاقي ، پوشش نامناسب بازیگران و نمايش روابط ناسالم موج می زند. دیگر از قهرمانان و اسطوره ها در نمایش های ایرانی خبری نیست –مگر برخی استثناها- اما شخصیت های وارفته، فاسد، دگرباش ها و افیونی ها، زنان خیابانی و مواردی از این دست، روی صحنه نمایش های ما خودنمایی می کنند.
ریشه اصلی مشکلات تئاتر در این است که عده اي از اهالي اين عرصه كه راهي براي خودنمايي و جذب مخاطب از راه درست و هنرمندانه نمي يابند تن به استفاده از تمهيداتي خارج از دايره عرف و اخلاق اجتماعي مي دهند، بلکه از این طریق جلب توجه کنند. به ویژه با خصوصی شدن تالارهای نمایشی و الزام به بازگشت سرمایه، دستاویز قرار دادن ابزارهایی چون بازیگران مشهور، بدحجابی، الفاظ رکیک و حتی حرکات موزون در نمایش ها پررنگ تر شده است.

همین مسائل هم سبب شده که تئاتر ايران در مقايسه با ساير گونه هاي هنري منزوی تر باشد. به جز برخي از آثار كه گاهي و به طور تصادفي سر و صدايي به پا مي كنند و بعضي از جشنواره ها كه در چند روز برپايي، چشم هايي را جذب خود مي كنند، در ساير زمان ها گويي تئاتري در اين كشور وجود ندارد. نه جامعه ما را با تئاتر كاري هست و نه تئاتر را با جامعه. به راستي مضامين و داستان هايي كه در آثار نمايشي تجلّي مي یابند تا چه حد ملهم از فرهنگ و جامعه ما هستند؟ بدون شك خيلي كم. اگر هم چيزي به نام فرهنگ ايراني در معدود آثاري به منصه ظهور مي رسد، موضوعات و داستان هايي تكراري از ادبيات كهن هستند. داستان هايي همچون «ليلي و مجنون»، «خسرو و شيرين» و … كه گرچه در جاي خود مهم و ارزشمند هستند، اما مسئله اين است كه رويكرد به اين داستان ها در آثار نمايشي بيشتر ناظر بر جنبه هاي عشقي آنهاست.

برآیند کلی آنچه در تئاتر حرفه ای ما می گذرد، دور بودن این جریان از مسائل روز فرهنگی و اجتماعی است. موضوعاتی چون انقلاب اسلامي، دفاع مقدس، مسائل منطقه و جهان، مقاومت، سرمایه داری و اشرافیت افسار گسیخته، عدالت اجتماعی، قهرمانان ملی و مذهبی و … به ندرت موضوع یک نمایش قرار می گیرند. به همین دلیل هم حضور در مراکز تئاتر و تماشای نمایش ها، هیچ گاه دغدغه مردم نیست.
به ندرت پیش می آید که یک خانواده برای تفریح یا پرکردن اوقات فراغت خود، تئاتر را انتخاب کنند. هیچ گاه صحبت و بحث درباره نمایش ها بین مردم رایج نیست. هيچ وقت در بين مردم صحبتي از تئاتر، بازيگران آن، آثاري كه اجرا مي شود و فراز و نشيب هاي آن نمي شود. بلكه مخاطب تئاتر، قشري محدود و ثابت است. اگر بررسي شود مي توان به اين نتيجه رسيد كه عمده تماشاگران آثار نمايشي افراد خاصي هستند كه مي توان آن ها را در اكثر اجراها ديد. از این رو، هنرمندان و مدیران تئاتر کشور باید در نحوه برگزاری این جشنواره تجدیدنظر کنند. تنها راه چاره براي تغيير وضع موجود تئاتر ايران، تحول در نگاه مديران و سياستگذاران تئاتر است. آنها بايد ايمان بياورند كه تئاتر مي تواند در خدمت ارزش هاي جامعه باشد و لزومي ندارد كه آن را تبديل به پناهگاه و حيات خلوت افکار و فرهنگ نامطلوب كنيم. همچنین در حالي كه تئاتر ما در انحصار روشنفكران و تازه به دوران رسيده هاي فكري است، هنرمندان متعهد در اين عرصه حضور كمرنگي دارند و به ندرت روي صحنه مي آيند.

تئاتر مدرن هم می تواند در خدمت معنویت، اخلاق و انديشه انقلابي باشد. به این شرط كه از پوسته محدود و بسته خود خارج شود و افق های متفاوت تری را پیش روی خود بگشاید. توجه به مسائل روز جامعه و دنیا، پرهیز از اصل قرار دادن تئوری های منسوخ غربی در زمینه تئاتر و بازگشت به متون و فرهنگ بومی و دینی، زمینه را برای پالایش و احیای تئاتر فراهم می کند. همچنان که پُر تماشاگرترین نمایش های سال های اخیر در کشورمان، آثاری با رویکرد دینی و انقلابی بوده اند. نمایش هایی چون «فصل شیدایی»، «شب آفتابی»، «نسیان»، «کاروان خورشید» و …

طی هفته های اخیر، تحولات تازه ای در زمینه توافق هسته ای میان ایران و اعضای 1+5 به وقوع پیوست. سفر نیکی هیلی به وین و دیدار وی با آمانو، تایید دوباره پایبندی جمهوری اسلامی ایران به برجام توسط آژانس، چالش بر سر بازرسی آژانس از اماکن نظامی ایران، ارائه طرح جان بولتون برای خروج آمریکا از برجام و واکنش مقامات وزارت امورخارجه کشورمان نسبت به این طرح و مواردی از این قبیل، نشان می دهد که تحرکات هدفمندی از سوی ایالات متحده آمریکا در مواجهه با توافق هسته ای آغاز شده است. در این خصوص نکاتی وجود دارد که نمی توان به سادگی از کنار آنها گذشت:
1- همان گونه که بارها اعلام شده است، دولت دونالد ترامپ با تشکیل کمیته ای ویژه متشکل از حقوقدانان و سیاستمداران آمریکایی در صدد ابطال توافق هسته ای با ایران است. با این حال رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا به خوبی می داند که خروج از برجام برای واشنگتن هزینه هایی در بر دارد. از این رو ترامپ در صدد است با طرح مباحثی مانند بازرسی از اماکن نظامی ایران و اعلام عدم پایبندی ایران نسبت به توافق هسته ای، هزینه خروج از برجام را متوجه ایران کند. سفر نیکی هیلی به وین و دیدار وی با آمانو نیز در همین راستا قابل تحلیل است. هر اندازه به ماه اکتبر نزدیک تر می شویم، رویکرد تقابلی ترامپ و همراهانش با برجام جدی تر می شود. منابع خبری در ایالات متحده آمریکا گزارش داده اند که ترامپ قصد دارد در گزارش ماه اکتبر خود به کنگره، مدعی عدم پایبندی ایران به برجام شود. ترامپ در حال فراهم آوردن زمینه های لازم برای اعلام و اثبات این ادعاست. این در حالیست که وی در این خصوص تاکنون ناکام مانده است. کنار گذاشتن رکس تیلرسون وزیر امور خارجه اش از کمیته بررسی برجام نشان می دهد که ترامپ حتی در این مسیر نتوانسته است اعضای دولت خود را اقناع کند.

2- طرح دوباره موضوع بازرسی از اماکن نظامی ایران، آن هم دو سال پس از امضای توافق هسته ای نشان می دهد که ایالات متحده آمریکا ، این موضوع را پاشنه آشیل برجام تلقی می کند. بدیهی است که نه تنها جمهوری اسلامی ایران، بلکه هیچ کشور دیگری در دنیا اجازه دسترسی بیگانگان به اسرار نظامی خود را نمی دهد. این قاعده ای پذیرفته شده در نظام بین الملل محسوب می شود. در دوران مذاکرات هسته ای، کشورهایی مانند آمریکا، انگلیس و فرانسه اصرار داشتند که بازرسان آژانس باید در ” هر زمان” به “هر مکان” در ایران دسترسی داشته باشند و در این خصوص تفاوتی میان اماکن نظامی و غیر نظامی وجود ندارد. اساسا یکی از دلایل تاخیر در رسیدن به توافق هسته ای و تمدید چند باره مذاکرات، همین مسئله بود. با این حال مواضع قاطعانه رهبر معظم انقلاب در این خصوص سبب شد تا غرب نسبت به چنین خواسته نامعقولی عقب نشینی کند. اعلام رسمی پایبندی جمهوری اسلامی ایران نسبت به توافق هسته ای، آن هم پس از سفر نیکی هیلی به وین، ضربه سختی به ایالات متحده محسوب می شود. این گزارش نشان می دهد که رایزنی های نیکی هیلی در وین موفقیت آمیز نبوده است. منابع خبری در آمریکا اعلام کرده اند که نیکی هیلی هیچ گونه اطلاعات و اسناد تازه ای در خصوص عدم پایبندی ایران به برجام به آمانو ارائه نکرده و صرفا خواستار بازرسی آژانس از اماکن نظامی در ایران شده است.

3- ارائه طرح جان بولتون به رسانه های آمریکایی در خصوص نحوه خروج ایالات متحده از برجام ، با واکنش مقامات وزارت امور خارجه کشورمان همراه شده است. بولتون در طرح پیشنهادی خود موارد زیر را مطرح کرده است:
- دولت آمريکا به طور مرتب خطرات ناشي از برجام را براي متحدان اين کشور به ويژه اسرائيل توضيح دهد.
- واژه‌پردازي هاي مبهم و غيرشفاف برجام، سنگيني آشکار وزنه آن به سمت ايران، تخلفات عمده ايران و رفتارهاي غيرقبول ايران در عرصه بين‌المللي، به نحو آشکار و متقاعدکننده نشان مي‌دهند که برجام در راستاي منافع امنيت ملي آمريکا نيست.
- ما مي‌توانيم با ارائه اطلاعات جديد و از طبقه‌بندي خارج شده درباره رفتارهاي غيرقابل قبول ايران در سراسر جهان، دلايل مربوط به لغو اين توافق را برجسته‌تر کنيم
- ما می توانیم کمپینی را برای ابطال توافق هسته ای راه اندازی کنیم. رايزني‌هاي بي‌سر و صدا با بازيگران اصلي نظير «انگليس، فرانسه آلمان، اسرائيل و عربستان سعودي» اولين محور راه اندازی چنين کمپيني است. واشنگتن بايد اين طرف ها را از برنامه خود براي خروج از برجام مطلع کند.
- ارائه اطلاعات محرمانه درباره مضر بودن برجام براي منافع آمريکا، رايزني‌هاي ديپلماتيک در منطقه و اقدامات ديپلماسي عمومي توسط کنگره از جمله فعالیت های دیگر این کمپین محسوب می شود. ما بايد اقدام کرده و ديگران را هم به انجام مسئوليت هايشان ترغيب کنيم.

نکته قابل تامل اینکه بولتون در مقدمه طرح خود، بی توجهی دونالد ترامپ نسبت به این موضوع را مورد انتقاد قرار داده است. حتی بولتون مدعی شده است که در دوران ریاست جمهوری ترامپ، وی به کاخ سفید ممنوع الورود شده است! این مسئله نشان می دهد که طرح بولتون حتی مورد توجه کمیته حقوقی-سیاسی تشکیل شده توسط ترامپ (که خود نماد تقابل مطلق با توافق هسته ای است) قرار نگرفته است!
دکتر ظریف وزیر امور خارجه کشورمان در واکشن به طرح بولتون اعلام کرد:
«آقای بولتون سیاست نفی غنی‌سازی ایران را برای 10 سال پیگیری کرد و نتیجه‌اش این شد که ایالات متحده بعد از 10 سال نفی غنی‌سازی در ایران، کاری کرد که تعداد سانتریفیوژهای ایران از 200 عدد به 20 هزار عدد برسد. یعنی دستاورد آقای بولتون 19هزار و هشتصد سانتریفیوژ بیشتر برای ایران شد .فکر می‌کنم مردم آمریکا هم شکست این‌گونه سیاست‌هایی را که توسط آقای بولتون و افرادی مثل ایشان دنبال می‌شود را به‌خوبی اطلاع دارند و برای همین هم است که گوش شنوای زیادی هم برای این پیشنهادها در امریکا وجود ندارد و حتماً جامعه بین‌المللی هم به آمریکایی‌ها نشان داده و بیشتر هم نشان خواهد داد که پیگیری این سیاست‌ها فقط به انزوای ایالت متحده می‌انجامد و نتیجه خوبی برای آن‌ها نخواهد داشت.»

4- اعلام موضع مقامات فرانسوی در خصوص تکمیل توافق هسته ای، موضوع دیگری است که طی روزهای اخیر مورد توجه تحلیلگران قرار گرفته است. مقامات فرانسوی اعلام کرده اند که با «رایزنی‌های آتی» می‌توان توافق هسته‌ای با ایران را به قصد گنجاندن مفادی درباره وضعیت این توافق پس از سال ۲۰۲۵ و برنامه موشکی ایران تکمیل کرد. این موضوع، در بحبوحه منازعه ایران و ایالات متحده آمریکا بر سر دیدار نیکی هیلی در وین و اعمال فشار مقامات دولت ترامپ به آژانس مطرح گردیده است.
آنچه مسلم است اینکه نه تنها در برهه زمانی فعلی، بلکه پس از سال 2025 میلادی نیز امکان گنجاندن مسئله موشکی ایران در توافق هسته ای وجود ندارد. لازم به ذکر است که لوران فابیوس وزیر امور خارجه سابق فرانسه در دوران برگزاری مذاکرات هسته ای، به نیابت از رژیم صهیونیستی تلاش زیادی در خصوص گنجاندن موضوع موشکی در توافق هسته ای انجام داد که این مسئله با مقاومت جمهوری اسلامی ایران مواجه شد. هم اکنون مقامات دولت امانوئل ماکرون، بار دیگر این خواسته خود را (ناظر به آینده) مطرح کرده اند.
در نهایت اینکه دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان باید ضمن رصد هوشمندانه اظهارات، مواضع و رفتار مقامات آمریکایی و دیگر کشورهای هم پیمان ایالات متحده، خود را برای مواجهه با هر گزینه ای (خصوصا پس از ماه اکتبر ) آماده کند. تلاطم سیاسی و تبلیغاتی به وجود آمده در خصوص برجام و همراهی رسانه های غربی با این مسئله، نشان می دهد که ایالات متحده برنامه هدفمندی را برای خروج از برجام طراحی کرده است. بنابراین، اقدامات ضد برجامی تیم سیاست خارجی دونالد ترامپ به نقطه فعلی ختم نخواهد شد./

1- نارسیسیزم (خودشیفتگی)

می خوام برای من باشه..می خوام تنهایی منو پر کنه… می خوام رفتارش درست بشه…چرا اونی نمیشه که من می خوام… چرا مثل من فکر نمیکنه؟؟؟

2- مازوخیسم (آزارپذیری)

اذيتم میکنه ، چون دوستم داره… نميتونم ولش کنم ، آخه دوسش دارم…
بدون اون با تنهایی چه کار کنم…
حرفهای مردم چی میشه ….!!

3- پارانویا (بدگمانی)

بهش اعتماد ندارم… حتما داره بهم خیانت میکنه… گوشیشو باید چک کنم.. لباساشو چک کنم بهتره… تعقیبش کنم ، ببینم با کی قرار عاشقانه گذاشته..؟؟!

مطالب روانشناسی

دفتر یادداشت کوچی از شگفتگیهای آفرینش آماده کردم و حتی فایلی در کامپیوتر مخصوص شگفتیهای آفرینش
به کسانی که منکر خلقت و تفکرات داروین و اتفاقی بودن این جهان میپردازند
فقط از پر طاووس بگید یا خلقته ماهی
همه معادلاتشون به هم میریزه

نکته‌ی بعد که خیلی مهم است، همین مسئله‌ی تربیت نیروها یا حراست از نیروهای گوینده و خواننده، از خطاها و اشتباهات است؛ این خیلی مهم است. واقعاً یکی از گرفتاری‌های ما این است؛

حالا اسم مدّاح‌ها بد در رفته، مخصوص مدّاح‌ها نیست، مدّاح و غیر مدّاح ندارد. از کسانی که در این ماجرای منبر رفتن و از عاشورا خواندن وارد بوده‌اند - اعم از مدّاح و منبری و مانند اینها - مواردی دیده شده که حرف‌های نامناسبی از اینها صادر شده.

یک وقت حالا من و شما نشسته‌ایم، یک حرف غلطی هم از دهان بنده می‌آید بیرون، چیزی نیست، [چون] دو نفر پهلو هم نشسته‌اند، مهم نیست؛ یک وقت نه، ما هزار نفر، ده هزار نفر، گاهی پنجاه هزار نفر مستمع داریم، گاهی این جمعیّت تبدیل می‌شود به جمعیّت‌های میلیونی به خاطر انتشار؛ اینجا باید محاسبه بشود که تأثیر یک حرف غلط و نامناسب بر روی ذهن مخاطب چیست.

یک عدّه‌ای همان حرف غلط را قبول می‌کنند، و یک معرفت غلطی پیدا می‌کنند؛ یک عدّه‌ای آن را اِستنکار* می‌کنند و این اِستنکار موجب می‌شود که از اصل دین زده بشوند؛ بین کسانی و کسانی سرِ این حرف اختلاف می‌افتد؛ ببینید، از چند جهت مجاری فساد به وجود می‌آید برای یک حرف غلطی که یک نفر می‌زند.

 اِستنکار: انکار کردن

امام سیدعلی خامنه‌ای | ۹۲/۹/۲۸