پسری 25ساله هستم. قد کوتاهی دارم و رنگ صورتم هم تقریباً سیاه است. با این اوضاع، موهای سرم از سه سال پیش شروع به ریختن کرد و کلّاً زشت اندر زشت شده‌ام. به همین خاطر، هیچ دوستی در این دنیا ندارم، حتّی برادران و خواهرم هم از من زیاد خوششان نمی‌آید. هرسال در ماه رمضان توبه می‌کنم تا شاید کمی از این زشتی بیرون بیایم، امّا هر بار، خدا بیشتر اذیّتم می‌کند. خلاصه اینکه خیلی تنها هستم، آن هم فقط به خاطر چیزی که اصلاً خودم در آن مقصّر نبودم!

پاسخ:
همانطور که فرمودید، قیافه ظاهری شما خدادادی است ولی جالب است بدانید که زیبایی ظاهری، تنها درصد کمی از دلیل جذابیّت و محبوبیّت را شامل می‌شود و این دقیقاً همان چیزی است که نسبت به آن توجّه کمتری دارید. به جای اینکه اینقدر توبه و دعای خود را برای تغییر قیافه خودتان هزینه کنید، اصل محبوبیّت خود در بین مردم را از خدا بخواهید. در این صورت خدای متعال به شما می‌فرماید: «كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌‏اند، به زودى[خداى‏] رحمان، براى آنان محبّتى[در دل‌ها] قرار مى‌‏دهد.»[مریم؛ 96] راستی! شما گفتید تنهایید در حالیکه خداوند، آنقدر شما را دوست دارد که به بهانه قیافه، دائم همراه شماست و در دلتان حضور دارد. با این نگاه، قیافه شما گنجی است که خدا به شما داده و او برای هیچ بنده‌ای بد نمی‌خواهد.