تصویر عمل ما به عالم لوح ثبت می شود

.

 این نویسنده و روزنامه نگار و برجسته ترین رمان نویس عصر ویکتوریا و خالق ۹ رمان مشهور و یک فعال اجتماعی توانمند “مسیحی” و متولد کشور انگلستان (۱۸۱۲-۱۸۷۰م) به نقل از کتاب

?"چهره درخشان حسین بن علی"، علی ربانی خلخالی، ص۱۱۳، چنین می گوید:

 "اگر منظور حسین، جنگِ در راه خواسته هاے دنیایی بود، من نمےفهمم چرا خواهران و زنان و اطفالش به همراه او بودند؟

 پس عقل حکم مےکند که او فقط به خاطر دینش فداکارے خویش را انجام داد.”

 ادامه دارد…

امام_حسین(ع)

استاد تحریری:
وقتی قافله‌ی حسینی در حال حرکت است در بین راه یک خواب مانندی امام حسین (علیه السّلام) را فرا می‌گیرد. قهراً، طبیعتاً، فرزندان آن حضرت و خواص اطراف امام حسین (علیه السّلام) بودند بعد از این‌که از این حال به حال عادی در می‌آیند می‌فرمایند: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ».

 این جمله در مقام مصیبت گفته می‌شود فرزند هوشیار ایشان، حضرت علی اکبر (علیه السّلام) عرضه می‌دارد: ای پدر واقعه‌‌ای می‌خواهد رخ بدهد که شما این جمله را به زبان جاری کردید؟

حضرت فرمودند: بله، در همین حالت یک ندایی را منادی به من می‌گفت که این قافله دارد می‌رود و مرگ هم همراه آن است.

حضرت علی اکبر(ع) می‌فرمایند: «أَ لَسْنَا عَلَى الْحَقِّ»،آیا ما بر حق نیستیم؟ حضرت امام حسین(ع) می‌فرمایند: بله. و در این‌جا حضرت علی اکبر(ع) عرضه می‌دارد: «إِذاً لَا نُبَالِي أَنْ نَمُوتَ»، ما دیگر از مرگ باکی نداریم.

 آن‌طور که امام حسین در شب عاشورا فرمودند هر چیز براساس حق حرکت کند هر وقت مرگ بیاید این مرگ برای انسان یک بستر به سوی عالم سعادت و لطف و روح و ریحان الهی می‌شود خیلی مهم است که انسان به آن توجه داشته باشد.

  حضرت سیدالشهداء (ع) رفت اما ما که مدعی هستیم به راه او رفتیم؟ دو جمله تمام مطلب است: إنما… -کلمه ی حصر- «إنما خرجت لطلب الإصلاح فی أمة جدّی»، این مطلب اول.

 مطلب دوم: «أرید أن آمر بالمعروف و أنهی عن المنکر». همه تان این دو جمله را برنامه کنید، مبادا غفلت کنید، این ایام را از دست بدهید، از این نسیم بهار که دل ها را زنده می‌کند، غفلت کنید.

 یکی اصلاح در امت؛ دوم امر به معروف، نهی از منکر. معروف را بشناسید، منکر را بشناسید. « وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّهٌ دعوت کنند به خیر یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَر ». این چه مقامی است؟

 اولا قرآن را بفهمید «کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّهٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ» این یک آیه. حالا از این امتی که خیر الامم است ولتکن منکم… – کاری کنید که از این عده باشید – و لتکن منکم امه دعوت کنند به خیر، امر کنند به معروف، نهی کنند از منکر. خوشا به حال آن‌ها که این سعادت را یافتند: ایام تحصیل تفقه در دین، ایام تبلیغ انذار مؤمنین.

 امام پنجم به جابر بن یزید جعفی وصایایی دارد بسیار عمیق. یک جمله اش این است: عرض کن خودت را بر کتاب الله. کتاب خدا میزان است. میزان زندگی بشر قرآن است. اگر دو کفه این میزان را بگیری: یک کفه تفقه در دین است. کفه دوم انذار مؤمنین و مؤمنات.

 دو بالی که پرواز کنید تا اعلا علیین تهیه کردی. بی بال طیران محال است، با یک بال هم پرواز غیر ممکن است، دو بال لازم است. بال اول پرواز به درجات علا می‌شود تفقه. بال دوم می‌شود انذار و امر به معروف و نهی از منکر. آن وقت است که می‌ توانی بگویی: ما به آن راهی رفتیم که سید الشهداء رفت «ارید ان آمر بالمعروف و انهی عن المنکر».

 در این راه چه کرد؟! کاری کرد که باور کردنی نیست. امری که خدا- ذات قدوس حی قیومی که لا یدرک و لا یوصف- اول کسی است که ذکر مصیبت او کرده. خدا! مصیبت خوان او، ابراهیم، خلیل، موسای کلیم، عیسای مسیح، نوح نبی، همه انبیا و مرسلین مستمع عاشورای او.

? بخشی از متن بیانات آیت اللّه وحید خراسانی

ابو الفرج اصفهاني يكي از مورخان بزرگ در كتاب «مقاتل الطالبين» از شاهدان ماجرا، نقل كرده است كه امام حسين عليه السلام خون را به طرف آسمان مي‌پاشيد و چيزي از آن دو باره به زمين بر نمي‌گشت:

«مورع بن سويد از شاهدان قضيه نقل كرده است: همراه حسين عليه السلام فرزندش كوچكش بود، تيري آمد به گلويش نشست.

حسين عليه السلام خون را از گلو و پشت گردنش مي‌گرفت و آن را به سوي آسمان پرتاپ مي‌كرد و چيزي از آن خون بر نمي‌گشت در آن حال مي‌فرمود: خدايا مقام فرزندم در نزد تو كم تر از ناقصه صالح نيست.»

?مقاتل الطالبيين، ص 60،

خوارزمي يكي ديگر از علماي اهل سنت، علاوه بر اين‌كه #پاشيدن خود را به طرف آسمان نقل كرده:

«امام فرمود: علي را بياوريد تا با او خدا حافظي كنم. آن را كودك را به ايشان دادند، حضرت او را مي‌بوسيد و مي‌فرمود: واي بر گروهي كه دشمن آنها جد توست. هنگامي‌كه اين كودك در آغوش امام بود، حرمله بن كاهل اسدي با رها كردن تير او را در آغوش امام ذبح كرد. حسين عليه السلام خونش را جمع كرد تا كف دستش پر شد آنگاه به سوي آسمان پرتاب نمود و فرمود: خدايا اگر ياري [ظاهري] را از جانب آسمان از ما گرفتي، پس در عوض، بهتر از آن را براي ما قرار بده. آنگاه حسين عليه السلام از اسبش پياده شد و با غلاف شمشيرش براي او قبري آماده ساخت و او را با خونش دفن كرد و بر او نماز خواند.»

?مقتل الحسين، ج 2، ص 37،

#مباهله_قرن_21

https://t.me/joinchat/AAAAADvV7pY_b_pIaHwEmg

السّلام علی العترهًْ القریبه،

سلام بر خانوادۀ نزدیک پیامبر (ص).

السّلام علی المجدّلین فی الفلوات،

سلام بر جنگ ­آوران افتاده در بیابانها.

السّلام علی النّازحین عن الأوطان،

سلام بر دور اُفتادگان از وطنها.

السّلام علی المدفونین بلا اکفان،

سلام بر دفن شدگان بی­ کفن.

السّلام علی الرّؤس المفرّقهًْ عن الابدان،

سلام بر سرهای جدا شده از بدنها.

السّلام علی المحتسب الصّابر،

سلام بر حسابگر شکیبا.

السّلام علی المظلوم بلا ناصر،

سلام بر ستمدیده بی­ یاور.

السّلام علی ساکن التّربهًْ الزّاکیه،

سلام بر آن جای گرفته زمین پاک.

السّلام علی صاحب القبّهًْ السّامیه،

سلام بر دارندۀ بارگاه بلند مرتبه.

السّلام علی من طهّره الجلیل،

سلام بر کسی که خدای بزرگ او را پاک قرار داد.

السّلام علی من افتخر به جبرئیل،

سلام بر کسی که جبرئیل به او افتخار کرد.

السّلام علی من ناغاه فی المهد میکائیل،

سلام بر کسی که میکائیل در گهواره با او گفتگو نمود.

السّلام علی من نکثت ذمّته،

سلام بر آن کسی که پیمانش شکسته شد.

السّلام علی من هتکت حرمته،

سلام بر کسی که احترامش شکسته شد.

السّلام علی من أریق بالظّلم دمه،

سلام بر کسی که به ستم خونش ریخته شد.

السّلام علی المغسّل بدم الجراح،

سلام بر آنکه با خون زخمهایش غسل داده شد.

السّلام علی المجرّع بکأسات الرّماح،

سلام بر آنکه جام نیزه ­ها را نوشید (فرو برد)

السّلام علی الملضـَْام المستباح،

سلام بر مظلومی که خونش را مباح شمردند.

السّلام علی المنحور فی الوریَْ،

سلام بر آنکه سرش را از قفا بریدند.

السّلام علی من دفنه أهل القریَْ،

سلام بر آنکه اهل روستای (بنی­ اسد) او را دفن کردند.

السّلام علی المقطوع الوتین،

سلام بر آنکه رگ گردنش را بریدند.

السّلام علی المحامی بلا معین،

سلام بر حمایت ­کنندۀ بی­ یاور.

السّلام علی الشّیب الخضیب،

سلام بر محاسن به خون رنگین شده.

السّلام علی الخدّ التّریب،

سلام بر گونۀ خاک ­آلوده.

السّلام علی البدن السّلیب،

سلام بر جسم لباس به غارت رفته.

️️السّلام علی الثّغر المقروع بالقضیب،

سلام بر دندانی که با چوب خیزران بر آن زده شد.

️️السّلام علی الرّأس المرفوع،

سلام بر سر بالای نیزه رفته.

️ السّلام علی الأجسام العاریه فی الفلوَْات، تنهشها الذّئاب العادیات، و تختلف إلیها السّباع الضّاریات

سلام بر پیکرهایی که در بیابانها عریان مانده و گرگ­های تجاوزگر (بنی ­امیه) آنها را دریده و درندگان وحشی اطرافشان در رفت ­وآمد بودند

گزیده ای از زیارت ناحیه مقدسه