استدلال امیرالمؤمنین علیه السلام به حدیث غدیر:

امیرالمؤمنین علیه السلام در رحبه فرمودند:

 سوگند مى دهم هر مرد مسلمانى كه غدير خم را به خاطر دارد و سخنى را كه در آن روز از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله شنيده است، از جا برخيزد.

 سى تن از مردم براى اقامه شهادت بپا خاستند ـ ابو نعيم گفته است كه افراد بسيارى شهادت دادند ـ و اعلام كردند آن هنگام كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله دست اميرالمؤمنين على عليه السّلام را به دست مبارك خود گرفت، خطاب به مردم فرمود: آيا می دانید كه من شايسته‌تر به مؤمنان از خود آنها مى باشم؟

 همگى فرمايش رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را تصديق كردند. رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود: هر كس من مولای او هستم،‌ اين [علی] مولای او است، پروردگارا! دوست على را دوست بدار، و دشمن على را دشمن بدار.

 ابوطفيل گفت: از ميان جمع در حالى بيرون رفتم كه در خودم احساس ناراحتى مى كردم، و در بازگشت از اجتماع مردم، به ديدار «زيد بن ارقم» رفتم و به او گفتم: از على چنين و چنان شنيدم و ناراحت شدم! «زيد» گفت: آنچه را كه شنيدى انكار مكن! به دليل آن كه، آنچه را كه استماع كرده اى من خود از رسول خدا صلّى الله عليه و آله شنيده ام!

? مسند الإمام أحمد بن حنبل، ج 32، ص 56، المؤلف: أبوعبد الله أحمد بن محمد بن حنبل بن هلال بن أسد الشيبانی (المتوفى: 241هـ)، المحقق: شعيب الأرنؤوط - عادل مرشد، وآخرون، إشراف: د عبدالله بن عبد المحسن التركی، الناشر: مؤسسة الرسالة، الطبعة: الأولى، 1421 هـ - 2001 م