قل یا عبادی الذین أسرفوا علی أنفسهم لا تقنطوا من رحمه الله یغفر الذنوب جمیعاً انه هو الغفور الرحیم؛(407)

بگو: ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.

نومیدی و گروه کافران

لا تیأسوا من روح الله انه لا ییأس من روح الله الا القوم الکافرون؛(408)

از رحمت خدا مأیوس نشوید؛ که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مأیوس می شوند!

امید به هدایت

اذهبا الی فرعون انه طغی فقو لا له قولاً لیناً لعله یتذکر او یخشی؛(409)

بسوی فرعون بروید؛ که طغیان کرده است! اما بنرمی با او سخن بگویید؛ شاید متذکر شود، یا (از خدا) بترسد!